Αγαπημένο Ημερολόγιο,
ειλικρινά σου μιλάω, δεν μπορώ άλλο!
Αυτή την στιγμή με πονάει πολύ το στομάχι μου γιατί πάλι έφαγα ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε!
Είχα αποφασίσει να μην ξαναπάρω για ένα διάστημα γλυκά ή μπάρες και να παίρνω σάκχαρα μόνο από τα φρούτα. Κι όμως σήμερα πήρα πάλι και γλυκά και μπάρες και τα χλαπάκιασα κανονικά! Και πρέπει να σου ομολογήσω ότι και χθες αγόρασα μπάρες, αλλά μετά από λίγη ώρα το μετάνιωσα και τις έδωσα σε έναν άστεγο στον δρόμο. Ήμουν περήφανη με τον εαυτό μου!
Όμως σήμερα ξαναγόρασα, και αυτήν την φορά πήγαν όλα κατευθείαν στην στομάχα μου, η οποία εδώ και μέρες έχει σηκώσει λευκή σημαία και αναρωτιέται ως πότε θα της το κάνω αυτό! Δηλαδή ειλικρινά, πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Πρέπει να πάθω διάτρηση στομάχου για να βάλω φρένο;
Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Ίσως ευθύνεται το ότι έχω 2 βδομάδες καθυστέρηση στην περίοδό μου (χωρίς να είμαι έγκυος). Ίσως το κρύο που ήρθε απότομα τις τελευταίες μέρες. Ίσως η τεράστια ανασφάλεια του τί θα κάνω στην ζωή μου. Ίσως η -ακόμα πιο τεράστια- αυτο-απόρριψή μου, την οποία δεν έχω καταφέρει ν' αντιμετωπίσω τόσο καιρό. Ίσως το ότι όσο αδυνάτιζα τον τελευταίο καιρό έβλεπα το πρόσωπό μου ν' ασχημαίνει (υποκειμενική, δική μου άποψη) και δεν μου άρεσα (μία από τις πολλές μορφές της αυτο-απόρριψής μου).
(Άλλες πιθανές αιτίες: ανάδρομος Ερμής, ή κακό μάτι! Τί άλλο να πω! :-P )
Αισθάνομαι σαν να έχω πάρει 10 κιλά. Αύριο ζυγίζομαι και είμαι σίγουρη ότι θα έχω πάρει 3-4 κιλά. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου!
Η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη (λογικό - μετά από 10 μέρες υπερφαγικά!). Πριν 2 μέρες πήγα σ' ένα μαγαζί και ένας -πραγματικά ευγενέστατος- κύριος με ρώτησε αν είμαι έγκυος! (Του είπα χαμογελαστά "Ναι" - ντρεπόμουν να του πω "Όχι, απλά τρώω το καταπέτασμα!"-, και μου είπε "Συγχαρητήρια! Θα κάνετε όμορφο μωρό!". :-P ) Κι όμως, ούτε το ότι φαίνομαι σαν έγκυος είναι το πρόβλημά μου!
Το πρόβλημά μου είναι ότι έχω μπει για τα καλά πάλι στην συναισθηματική υπερφαγία και σ' όλο αυτόν τον εθισμό. Αισθάνομαι σαν ναρκομανής και είμαι σίγουρη ότι το βλέμμα μου μοιάζει πολύ με αυτό που είχα όταν ήμουν 135 κιλά. Δηλαδή ότι δεν είμαι καλά. Δεν έχει σημασία που δεν τρώω ζάχαρη! Η συναισθηματική υπερφαγία είναι διαταραχή, ανεξάρτητα της ποιότητας των τροφών που επιλέγουμε να είναι η εθιστική μας ουσία! (Απλά αν επέλεγα junk food, οργανικά θα ήμουν λίγο πιο χάλια.)
Όπως είδες, όλες αυτές τις μέρες δεν έκανα κάποια ακραία κίνηση, όπως το να μην φάω ή το να τρώω λαχανόσουπες όλη μέρα (με σκοπό ν' "αντισταθμίσω" τις υπερφαγίες των προηγούμενων ημερών). Αυτό θα ήταν μέγα λάθος, γιατί θα αισθανόμουν στέρηση, η οποία θα έφερνε με την σειρά της ακόμα μεγαλύτερα υπερφαγικά! Το άφησα να εξελιχθεί όλο αυτό, χωρίς απαγορεύσεις και μεγάλα λόγια. Και πιστεύω ότι έκανα ό,τι καλύτερο. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να δω πώς θα προχωρήσει όλο αυτό ελεύθερα, χωρίς καταπίεση και απαγορεύσεις (απλά με συλλογισμό και προσπάθεια συνειδητοποίησης του τί συμβαίνει), κι ας πάρω μερικά κιλά σε όλη αυτήν την διαδικασία. Πιστεύω ότι μετά θα βγω πιο δυνατή! Θα ήταν εύκολο να καταπιέσω τον εαυτό μου, και μπορεί έτσι να μην έπαιρνα κιλά, όμως όλο αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης! Αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούσα να καταπιεστώ άλλο και -με μαθηματική ακρίβεια- θα έπαιρνα πίσω όλα τα κιλά που έχω χάσει.
Οπότε συνεχίζω κανονικά τις καταγραφές, και ελπίζω ότι όλο αυτό όχι μόνο θα είναι προσωρινό, αλλά θα μου διδάξει και πολλά πράγματα και θα με φέρει ακόμα πιο κοντά στην οριστική μου θεραπεία!
Αυτά. Ευχαριστώ που με άκουσες! Και ευχαριστώ όλους όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές! Ήδη αισθάνομαι καλύτερα!
Να είμαστε όλοι καλά και να μένουμε δυνατοί!
:-)
Υ/Γ: Μήπως το ότι φαίνομαι σαν έγκυος να το χρησιμοποιώ για να μου παραχωρούν θέση να κάθομαι στο λεωφορείο; :-D
ειλικρινά σου μιλάω, δεν μπορώ άλλο!
Αυτή την στιγμή με πονάει πολύ το στομάχι μου γιατί πάλι έφαγα ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε!
Είχα αποφασίσει να μην ξαναπάρω για ένα διάστημα γλυκά ή μπάρες και να παίρνω σάκχαρα μόνο από τα φρούτα. Κι όμως σήμερα πήρα πάλι και γλυκά και μπάρες και τα χλαπάκιασα κανονικά! Και πρέπει να σου ομολογήσω ότι και χθες αγόρασα μπάρες, αλλά μετά από λίγη ώρα το μετάνιωσα και τις έδωσα σε έναν άστεγο στον δρόμο. Ήμουν περήφανη με τον εαυτό μου!
Όμως σήμερα ξαναγόρασα, και αυτήν την φορά πήγαν όλα κατευθείαν στην στομάχα μου, η οποία εδώ και μέρες έχει σηκώσει λευκή σημαία και αναρωτιέται ως πότε θα της το κάνω αυτό! Δηλαδή ειλικρινά, πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Πρέπει να πάθω διάτρηση στομάχου για να βάλω φρένο;
Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Ίσως ευθύνεται το ότι έχω 2 βδομάδες καθυστέρηση στην περίοδό μου (χωρίς να είμαι έγκυος). Ίσως το κρύο που ήρθε απότομα τις τελευταίες μέρες. Ίσως η τεράστια ανασφάλεια του τί θα κάνω στην ζωή μου. Ίσως η -ακόμα πιο τεράστια- αυτο-απόρριψή μου, την οποία δεν έχω καταφέρει ν' αντιμετωπίσω τόσο καιρό. Ίσως το ότι όσο αδυνάτιζα τον τελευταίο καιρό έβλεπα το πρόσωπό μου ν' ασχημαίνει (υποκειμενική, δική μου άποψη) και δεν μου άρεσα (μία από τις πολλές μορφές της αυτο-απόρριψής μου).
(Άλλες πιθανές αιτίες: ανάδρομος Ερμής, ή κακό μάτι! Τί άλλο να πω! :-P )
Αισθάνομαι σαν να έχω πάρει 10 κιλά. Αύριο ζυγίζομαι και είμαι σίγουρη ότι θα έχω πάρει 3-4 κιλά. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου!
Η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη (λογικό - μετά από 10 μέρες υπερφαγικά!). Πριν 2 μέρες πήγα σ' ένα μαγαζί και ένας -πραγματικά ευγενέστατος- κύριος με ρώτησε αν είμαι έγκυος! (Του είπα χαμογελαστά "Ναι" - ντρεπόμουν να του πω "Όχι, απλά τρώω το καταπέτασμα!"-, και μου είπε "Συγχαρητήρια! Θα κάνετε όμορφο μωρό!". :-P ) Κι όμως, ούτε το ότι φαίνομαι σαν έγκυος είναι το πρόβλημά μου!
Το πρόβλημά μου είναι ότι έχω μπει για τα καλά πάλι στην συναισθηματική υπερφαγία και σ' όλο αυτόν τον εθισμό. Αισθάνομαι σαν ναρκομανής και είμαι σίγουρη ότι το βλέμμα μου μοιάζει πολύ με αυτό που είχα όταν ήμουν 135 κιλά. Δηλαδή ότι δεν είμαι καλά. Δεν έχει σημασία που δεν τρώω ζάχαρη! Η συναισθηματική υπερφαγία είναι διαταραχή, ανεξάρτητα της ποιότητας των τροφών που επιλέγουμε να είναι η εθιστική μας ουσία! (Απλά αν επέλεγα junk food, οργανικά θα ήμουν λίγο πιο χάλια.)
Όπως είδες, όλες αυτές τις μέρες δεν έκανα κάποια ακραία κίνηση, όπως το να μην φάω ή το να τρώω λαχανόσουπες όλη μέρα (με σκοπό ν' "αντισταθμίσω" τις υπερφαγίες των προηγούμενων ημερών). Αυτό θα ήταν μέγα λάθος, γιατί θα αισθανόμουν στέρηση, η οποία θα έφερνε με την σειρά της ακόμα μεγαλύτερα υπερφαγικά! Το άφησα να εξελιχθεί όλο αυτό, χωρίς απαγορεύσεις και μεγάλα λόγια. Και πιστεύω ότι έκανα ό,τι καλύτερο. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να δω πώς θα προχωρήσει όλο αυτό ελεύθερα, χωρίς καταπίεση και απαγορεύσεις (απλά με συλλογισμό και προσπάθεια συνειδητοποίησης του τί συμβαίνει), κι ας πάρω μερικά κιλά σε όλη αυτήν την διαδικασία. Πιστεύω ότι μετά θα βγω πιο δυνατή! Θα ήταν εύκολο να καταπιέσω τον εαυτό μου, και μπορεί έτσι να μην έπαιρνα κιλά, όμως όλο αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης! Αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούσα να καταπιεστώ άλλο και -με μαθηματική ακρίβεια- θα έπαιρνα πίσω όλα τα κιλά που έχω χάσει.
Οπότε συνεχίζω κανονικά τις καταγραφές, και ελπίζω ότι όλο αυτό όχι μόνο θα είναι προσωρινό, αλλά θα μου διδάξει και πολλά πράγματα και θα με φέρει ακόμα πιο κοντά στην οριστική μου θεραπεία!
Αυτά. Ευχαριστώ που με άκουσες! Και ευχαριστώ όλους όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές! Ήδη αισθάνομαι καλύτερα!
Να είμαστε όλοι καλά και να μένουμε δυνατοί!
:-)
Υ/Γ: Μήπως το ότι φαίνομαι σαν έγκυος να το χρησιμοποιώ για να μου παραχωρούν θέση να κάθομαι στο λεωφορείο; :-D
Γειά σου Ελένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς δεν έχεις ασχημύνει, είσαι μια κούκλα αν κρίνω από τις φωτογραφίες σου!Επίσης πιστεύω πως οι τεράστιες ποσότητες που λες πως έφαγες, δεν είναι τεράστιες. πχ για σήμερα αυτά που έφαγες εγώ προς το λίγα θα τα χαρακτήριζα σαν ποσότητα. Το μόνο που έφαγες παραπάνω σαν αριθμό είναι οι μπάρες, θα μπορούσες να φάς κάτι άλλο και όχι μπαρες πχ. κάτι σε πιο φαγητό. Γενικά από τη διατροφή σου παρατηρώ πως δεν τρώς πολύ φαγητό κανονικό. Ελάχιστο είναι το μαγειρεμένο φαγητό και όσο είναι μαγειρεμένο είναι βραστό ή ψητο. Νομίζω λίγο παραπάνω ζεστό φαγητό στη μέρα σου θα σε βοήθαγε πιθανώς! Δεν τρώς πολύ λοιπόν οποτε το θέμα είναι πως νιώθεις όταν νομίζεις πως τρως πολύ και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Εμένα με βοηθάει να διαβάζω όποτε δεν νιώθω καλά, άρθρα σχετικά με το θέμα. Με ηρεμεί και με στρώνει. Επίσης βοηθάει να είμαι με ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω καλά. Τι δραστηριότητες κάνεις μες στη μέρα σου? Δεν είναι αναγκη να πεις σε μένα αλλά εσύ να το σκεφτείς. Εγώ πχ το ρίχνω σε χειρότερα υπερφαγικά από σένα ( σε σκατόφαγα) γιατί είναι το καβούκι μου. Είναι σαν να μένω μέσα κ να το κάνω αυτό αντι να βρω να αντιμετωπίσω προκλήσεις της ζωής πχ το ότι ζορίζομαι στη δουλειά και πρέπει να μάθω πολλά, το ότι δεν έχω σχέση, το ότι είμαι σε νέα πολή χωρίς πολλούς φίλους. Το φαγητο για μένα είναι το ευκολάκι μου. Βλέπω έχεις βρει πάνω κάτω για σένα τι είναι. Θα σου πρότεινα λοιπόν να αναζητήσεις βοήθεια ψυχολόγου πάνω σ αυτό αν δεις πως χειροτερεύει το πράγμα. Υπάρχουν και δωρεάν υπηρεσίες (δεν ξέρω και πολλά για να σε βοηθήσω πιο πολύ) αλλά ξέρω πως σίγουρα υπάρχουν. Κρίμα να ζορίζεσαι για το τίποτα, γιατί όλα στο μυαλό σου είναι! Και άντε να χεις πάρει κανα κιλό, που δεν το πιστεύω!!
baklavadaki
Γεια σου μπακλαβαδάκι μου γλυκό!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου! Θέλω να ξέρεις ότι με βοηθάς πολύ!
Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται να τρώω περισσότερο μαγειρευτό φαγητό. Το τελευταίο διάστημα τρώω αρκετά περισσότερο απ' ότι λίγο καιρό πριν, όμως χρειάζεται να το αυξήσω ακόμα περισσότερο και γενικότερα να βρω μια ισορροπία στην διατροφή μου.
Οι μπάρες για μένα έπαιξαν τον ρόλο της εθιστικής ουσίας αυτές τις μέρες. Παλαιότερα ήταν τα γλυκά με ζάχαρη και τώρα είναι αυτές. Ποιοτικά αναβαθμίστικε η εθιστική μου ουσία, όμως δυστυχώς έχω ανάγκη ακόμα εθιστικές ουσίες...
Οι συμβουλές σου είναι πολύ σωστές. Δυστυχώς και εγώ περνάω μια ιδιαίτερη περίοδο τώρα, όπου ακόμα δεν έχω βρει δουλειά (περιμένω μια απάντηση για δουλειά στα μέσα Ιανουαρίου... ελπίζω όλα να πάνε καλά!), παρέες δεν έχω (πέρυσι είχα, φέτος δυστυχώς όχι), και γενικότερα δεν ξέρω τί να κάνω στην ζωή μου! Γι' αυτό πιστεύω η συναισθηματική υπερφαγία έκανε την επανεμφάνισή της. Ελπίζω όμως σύντομα να την στείλω και πάλι από εκεί που ήρθε!
Έχεις δίκιο ότι όλα στο μυαλό μας είναι!
Όσον αφορά τους ψυχολόγους, έχω ψάξει πολύ τις δωρεάν υπηρεσίες, και δυστυχώς είναι ανάλογες του αντιτίμου τους... :-(
Πιστεύω ότι όταν είμαι πραγματικά έτοιμη για ψυχοθεραπεία, θα βρω τον κατάλληλο θεραπευτή και με λογική τιμή. Απλά ακόμα ίσως δεν είμαι έτοιμη γι' αυτό.
Καταλαβαίνω πάντως απόλυτα πώς είναι να είσαι σε μια καινούρια πόλη χωρίς πολλούς φίλους... το έχω περάσει και εγώ. Τουλάχιστον σ' αρέσει η καινούρια αυτή πόλη και η δουλειά σου;
Ελπίζω ο καινούριος χρόνος να σου φέρει ό,τι πραγματικά επιθυμείς! Να είσαι καλά!
Ελένη
:-)
Μαντζουρανα οταν μπηκα στο eating disor. εσενα προσεξα και το blog σου. Μου αρεσε που εβαλες link και μαλιστα εκεινο για το << ο λογος που πηρα πολλα κιλα >>. Κι εγω τρωω χαζομαρες και στην ηλικια μου η σκανταλια ειναι διπλη γιατι δεν εχω τον μεταβολισμο των νεων. Αλλα ανθρωποι ειμαστε. Κρυωνουμε, βαριομαστε, γιορταζουμε, ποναμε. Το πρωι ξυπνησα και ειπα στον εαυτο μου: Παλι ξυπνησα, παλι τα ιδια, καμμια αλλαγη.. Και την ιδια στιγμη σηκωθηκα, εφτιαξα το πρωινο του παιδιου μου, μετα τον καφε μου και μετα μπηκα στο ιντερνετ ακουγοντας ραδιοφωνο. Ναι ειναι τα ιδια, αλλα ειναι η ζωη μας. Εσυ να θυμηθεις μια φραση σου <<60 εβδομαδες 60 κιλα>>. Εσυ το εκανες. Και μεινε για λιγο χωρις τυψεις, να συνηθισεις τον νεο σου εαυτο, να τρως καλα και να εισαι υγιης. Εισαι μονο τρια χρονια μεγαλυτερη απο την κορη μου και σε σκεφτομαι. Να εισαι χαρουμενη παρακαλω και δυνατη. Καληνυχτα :) Ηρω (tomorrow)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρώ μου καλησπέρα!
ΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι πόση δύναμη μου έδωσε το μήνυμά σου! Σ' ευχαριστώ πραγματικά!
Αυτό που λες, το "πάλι ξύπνησα, πάλι τα ίδια, καμία αλλαγή..." το έχω πει πάρα πολλές φορές στην ζωή μου! Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Αλλά όντως, αυτή είναι η ζωή μας, και επίσης να μην ξεχνάμε ότι είναι στο χέρι μας να την κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα! Το προσπαθώ, αλλά δεν μου βγαίνει πάντα. Και πολλές φορές δεν έχω καν την διάθεση να προσπαθήσω... τέλος πάντων! Ας μείνουμε αισιόδοξες και όλα θα πάνε καλά!
Το να μείνω χωρίς τύψεις είναι πολύ σημαντικό, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω πάντα.
Και πάλι σ' ευχαριστώ για το μήνυμά σου!
Εύχομαι το 2016 να είναι γεμάτο χαρούμενες στιγμές για σένα και την κόρη σου! Να είσαι καλά!
Ελένη
:-)
Χρονια πολλα Ελενη και να εισαι καλα γεματη υγεια, δυναμη κι αγαπη. Αυτη την εβδομαδα δεν εχασα γραμμαριο αν και προσεχα. Θα συνεχισω ομως. Γεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ηρώ μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Μην πτοείσαι από την ζυγαριά και μην δίνεις μεγάλη σημασία στις ενδείξεις της. Κάποιες φορές απλά κολλάει, είναι φυσιολογικό!
Αν βέβαια προσέχεις τη διατροφή σου μόνο για να δεις χαμηλότερο νούμερο στην ζυγαριά, υπάρχει ο κίνδυνος η προσπάθειά σου να έχει ημερομηνία λήξης. Όσες φορές πρόσεχα μόνο για να βλέπω την ζυγαριά να κατεβαίνει, πάντα έπαιρνα πίσω τα κιλά που είχα χάσει. Αυτήν την φορά τα κατάφερα επειδή άλλαξα διατροφή για να μου κάνω καλό γενικότερα! Για να έχω μια καλή υγεία και να απεξαρτηθώ απ' τους καταστροφικούς επεξεργασμένους υδατάνθρακες και την ζάχαρη.
Εύχομαι ολόψυχα να υιοθετήσεις μια διατροφή που θα σου αρέσει και θα κάνει καλό στο σώμα και την διάθεσή σου!
Να είσαι καλά!
:-)
Καλησπέρα γλυκεια μου Ματζουράνα. Τα λόγια σου ηχούν στα αυτιά μου σαν την καλύτερη ψυχοθεραπεία. Μου δίνουν ακριβώς αυτο που χρειαζομαι για να συνεχιςω. Εισαι υπέροχη, ειμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις.Χίλια ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕβελίνα ( νέο μέλος )
Εβελίνα μου καλησπέρα!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για το ενθαρρυντικό σου μήνυμα!
Όλοι μας θα τα καταφέρουμε! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Αρκεί μόνο να το πιστέψουμε!
Καλή επιτυχία σου εύχομαι και το 2016 να σου φέρει ό,τι επιθυμείς!
Ελένη
:-)