Δεν μπορώ άλλο.

Αγαπημένο Ημερολόγιο,

ειλικρινά σου μιλάω, δεν μπορώ άλλο!
Αυτή την στιγμή με πονάει πολύ το στομάχι μου γιατί πάλι έφαγα ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε!

Είχα αποφασίσει να μην ξαναπάρω για ένα διάστημα γλυκά ή μπάρες και να παίρνω σάκχαρα μόνο από τα φρούτα. Κι όμως σήμερα πήρα πάλι και γλυκά και μπάρες και τα χλαπάκιασα κανονικά! Και πρέπει να σου ομολογήσω ότι και χθες αγόρασα μπάρες, αλλά μετά από λίγη ώρα το μετάνιωσα και τις έδωσα σε έναν άστεγο στον δρόμο. Ήμουν περήφανη με τον εαυτό μου!
Όμως σήμερα ξαναγόρασα, και αυτήν την φορά πήγαν όλα κατευθείαν στην στομάχα μου, η οποία εδώ και μέρες έχει σηκώσει λευκή σημαία και αναρωτιέται ως πότε θα της το κάνω αυτό! Δηλαδή ειλικρινά, πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Πρέπει να πάθω διάτρηση στομάχου για να βάλω φρένο;

Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Ίσως ευθύνεται το ότι έχω 2 βδομάδες καθυστέρηση στην περίοδό μου (χωρίς να είμαι έγκυος). Ίσως το κρύο που ήρθε απότομα τις τελευταίες μέρες. Ίσως η τεράστια ανασφάλεια του τί θα κάνω στην ζωή μου. Ίσως η -ακόμα πιο τεράστια- αυτο-απόρριψή μου, την οποία δεν έχω καταφέρει ν' αντιμετωπίσω τόσο καιρό. Ίσως το ότι όσο αδυνάτιζα τον τελευταίο καιρό έβλεπα το πρόσωπό μου ν' ασχημαίνει (υποκειμενική, δική μου άποψη) και δεν μου άρεσα (μία από τις πολλές μορφές της αυτο-απόρριψής μου).
(Άλλες πιθανές αιτίες: ανάδρομος Ερμής, ή κακό μάτι! Τί άλλο να πω! :-P )

Αισθάνομαι σαν να έχω πάρει 10 κιλά. Αύριο ζυγίζομαι και είμαι σίγουρη ότι θα έχω πάρει 3-4 κιλά. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου!
Η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη (λογικό - μετά από 10 μέρες υπερφαγικά!). Πριν 2 μέρες πήγα σ' ένα μαγαζί και ένας -πραγματικά ευγενέστατος- κύριος με ρώτησε αν είμαι έγκυος! (Του είπα χαμογελαστά "Ναι" - ντρεπόμουν να του πω "Όχι, απλά τρώω το καταπέτασμα!"-, και μου είπε "Συγχαρητήρια! Θα κάνετε όμορφο μωρό!". :-P ) Κι όμως, ούτε το ότι φαίνομαι σαν έγκυος είναι το πρόβλημά μου!

Το πρόβλημά μου είναι ότι έχω μπει για τα καλά πάλι στην συναισθηματική υπερφαγία και σ' όλο αυτόν τον εθισμό. Αισθάνομαι σαν ναρκομανής και είμαι σίγουρη ότι το βλέμμα μου μοιάζει πολύ με αυτό που είχα όταν ήμουν 135 κιλά. Δηλαδή ότι δεν είμαι καλά. Δεν έχει σημασία που δεν τρώω ζάχαρη! Η συναισθηματική υπερφαγία είναι διαταραχή, ανεξάρτητα της ποιότητας των τροφών που επιλέγουμε να είναι η εθιστική μας ουσία! (Απλά αν επέλεγα junk food, οργανικά θα ήμουν λίγο πιο χάλια.)

Όπως είδες, όλες αυτές τις μέρες δεν έκανα κάποια ακραία κίνηση, όπως το να μην φάω ή το να τρώω λαχανόσουπες όλη μέρα (με σκοπό ν' "αντισταθμίσω" τις υπερφαγίες των προηγούμενων ημερών). Αυτό θα ήταν μέγα λάθος, γιατί θα αισθανόμουν στέρηση, η οποία θα έφερνε με την σειρά της ακόμα μεγαλύτερα υπερφαγικά! Το άφησα να εξελιχθεί όλο αυτό, χωρίς απαγορεύσεις και μεγάλα λόγια. Και πιστεύω ότι έκανα ό,τι καλύτερο. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να δω πώς θα προχωρήσει όλο αυτό ελεύθερα, χωρίς καταπίεση και απαγορεύσεις (απλά με συλλογισμό και προσπάθεια συνειδητοποίησης του τί συμβαίνει), κι ας πάρω μερικά κιλά σε όλη αυτήν την διαδικασία. Πιστεύω ότι μετά θα βγω πιο δυνατή! Θα ήταν εύκολο να καταπιέσω τον εαυτό μου, και μπορεί έτσι να μην έπαιρνα κιλά, όμως όλο αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης! Αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούσα να καταπιεστώ άλλο και -με μαθηματική ακρίβεια- θα έπαιρνα πίσω όλα τα κιλά που έχω χάσει.

Οπότε συνεχίζω κανονικά τις καταγραφές, και ελπίζω ότι όλο αυτό όχι μόνο θα είναι προσωρινό, αλλά θα μου διδάξει και πολλά πράγματα και θα με φέρει ακόμα πιο κοντά στην οριστική μου θεραπεία!

Αυτά. Ευχαριστώ που με άκουσες! Και ευχαριστώ όλους όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές! Ήδη αισθάνομαι καλύτερα!

Να είμαστε όλοι καλά και να μένουμε δυνατοί!

:-)

Υ/Γ: Μήπως το ότι φαίνομαι σαν έγκυος να το χρησιμοποιώ για να μου παραχωρούν θέση να κάθομαι στο λεωφορείο; :-D

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Καλησπέρα αγαπημένο Ημερολόγιο και καλό μήνα!

Ξεκίνησε δυναμικά ο μήνας με υπερφαγικά! :-D

08:00 -> 67 γρ αμύγδαλα ωμά (και μουλιασμένα σε νερό όλη νύχτα) με 1 κ.σ. μέλι και αρκετή κανέλα.

10:00 -> 1 ακτινίδιο.

11:45 -> 1 πιάτο γιαούρτι (πρόβειο, πλήρες), 2 μπάρες (με ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και μέλι - η μία είχε και σοκολάτα με ακατέργαστη ζάχαρη).

15:00 -> τα 2/3 του μπωλ σαλάτα (με μαρούλι, πιπεριά, ντοματίνια, παρμεζάνα, ρόδι και σως μουστάρδα-μέλι-μπαλσάμικο), 4 από τα χοιρινά σουβλάκια (καλαμάκια) της φωτογραφίας.

17:10 -> 3 μανταρίνια, 1 μπάρα (με ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και μέλι), 1 χαρουπολάτα, 1 πιάτο γιαούρτι.

Αυτή τη στιγμή πονάει το στομάχι μου. :-(
Παλαιότερα έκανα υπερφαγικά με κρουασάν και σοκολάτες, τώρα κάνω με μπάρες και χαρουπολάτες! Η ποιότητα βελτιώθηκε, όμως το υπερφαγικό είναι υπερφαγικό ανεξάρτητα από την ποιότητα των τροφών.
Δεν ξέρω τί έχω πάθει αυτές τις μέρες. Μήπως είναι ανάδρομος ο Ερμής; :-p
Δεν μπορώ να βρω την αιτία όλου αυτού. Ευτυχώς τουλάχιστον δεν νιώθω ενοχές!
Μα να με πιάνει κάθε φορά μια μέρα πριν το εβδομαδιαίο ζύγισμα;! Τί γκαντεμιά είναι αυτή;! :-P
Τέλος πάντων!
Να δω τί άλλο θα φάω μέχρι το βράδυ!


18:50 -> 5 σύκα αποξηραμένα.

19:30 -> συνολικά 250 γρ φυστίκια Αιγίνης.

:-\

Να στεναχωρηθώ που έφαγα ό,τι υπήρχε μες στο σπίτι;
Που έφαγα σε μία μέρα ό,τι κανονικά θα έτρωγα σε 3 μέρες;
Ν' απογοητευτώ με τον εαυτό μου;
Να θυμώσω;
Να νιώσω ενοχές;
Να με κατακρίνω;
Να φοβηθώ ότι θα "γυρίσω πίσω";

Αντί για όλ' αυτά, προτίμησα να το διασκεδάσω! Ναι, το διασκέδασα!
Γέλασα με την ψυχή μου! Αν και δεν ήταν, θεώρησα αστείο όλο αυτό που συνέβαινε, δηλαδή το να μην μπορώ να σταματήσω να τρώω. Θυμήθηκα παλαιότερες εποχές...
Από την μία σκεφτόμουν "Ρε, τί κάνεις τώρα;" και αμέσως ερχόταν η απάντηση "Φάε ό,τι θες, μην αγχώνεσαι για τίποτα!".  :-D  Ήταν πραγματικά αστείο όλο αυτό!
Αυτό που δεν ήταν αστείο ήταν ο μεγάλος πόνος στο στομάχι μου και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι κακοποίησα τον εαυτό μου με όλη αυτήν την τεράστια ποσότητα τροφής.
Για κάποιον όμως ανεξήγητο λόγο, θεώρησα καλύτερο να το αφήσω να ξεσπάσει όλο αυτό αντί να προσπαθήσω να καταπιέσω την μεγάλη μου θέληση για τροφή και να το διαχειριστώ.
Έκανα καλά; Έκανα κακά; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω! Παρατηρώ με προσοχή αυτό που συνέβη και ελπίζω σύντομα να βγάλω πολύτιμα συμπεράσματα.
Αυτό που σίγουρα δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου είναι να νιώσει ενοχές ή να με κατακρίνει!
Από εκεί και πέρα σίγουρα του οφείλω μια συγνώμη για την κακοποίηση που του έκανα.
Αν φοβάμαι μην παχύνω; Ούτε καν! Και 80 να δείξει αύριο η ζυγαριά, δεν θα με απασχολήσει καν! Αυτό που έχει σημασία για μένα τώρα είναι να μπορέσω να καταλάβω τί θέλει να μου διδάξει όλο αυτό.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είμαι πιο κοντά στην οριστική μου θεραπεία (από την συναισθηματική υπερφαγία) από ποτέ!

Να είμαστε όλοι καλά και να μας αγαπάμε!
Να μας αγαπάμε ακόμα και αν μας κάνουμε κακό καμιά φορά!
Θα έρθει σύντομα η ώρα που θ' αφήσουμε όλα τ' αρνητικά πίσω μας και θα θεραπευτούμε οριστικά!

Καληνύχτα!

:-)

Σαν σήμερα, πέρυσι είχα φάει... Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014 .

Έχω Υγιή Σχέση με το Φαγητό;

Γεια σου αγαπημένο Ημερολόγιο!

Εδώ και αρκετό καιρό έχω παρατηρήσει ότι τρώω μεγάλες ποσότητες τροφής.

Στην αρχή θεωρούσα ότι αυτό είναι φυσιολογικό, μιας και για ένα μεγάλο διάστημα ήμουν μες στην κίνηση όλη μέρα και έτσι είχα αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Όμως αυτό συνεχίστηκε και τις ημέρες που ήμουν πιο χαλαρή. Επίσης νόμιζα ότι ευθύνεται η φυσιολογική αυξημένη όρεξη που έχουμε όλες οι γυναίκες κατά την διάρκεια της περιόδου. Αλλά οι ποσότητες δεν μειώνονταν ούτε στο υπόλοιπο διάστημα του μήνα.

Έβαζα να φάω μεγάλες ποσότητες, γιατί θεωρούσα ότι με μικρότερες δεν θα χορτάσω (ερώτηση προς προβληματισμό: δεν θα χορτάσω οργανικά, ή μήπως δεν θα "χορτάσω" συναισθηματικά;). Και πολλές φορές το αποτέλεσμα ήταν να βαρυστομαχιάσω (φαίνεται και στις καταγραφές του Ημερολογίου). Άρα σίγουρα ο οργανισμός μου δεν χρειαζόταν τέτοια ποσότητα τροφής. Και παρ' όλ' αυτά, οι μέρες με υπερβολικές ποσότητες και το επακόλουθο φούσκωμα με δυσφορία, συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Δεν ήταν συνεπώς ένα τυχαίο λάθος που έγινε 2-3 φορές. Είναι κάτι επαναλαμβανόμενο.

Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι όλη την ώρα το φαγητό, πότε θα είναι το επόμενο γεύμα μου και από τί θ' αποτελείται. Λες και η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό! Αυτό το διάτημα (δυστυχώς) δεν έχω δουλειά αλλά ούτε και ιδιαίτερες δραστηριότητες μέσα στην εβδομάδα και έτσι έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Όμως αυτό δεν δικαιολογεί την συνεχόμενη ενασχόλησή μου με την τροφή. (Και να πεις ότι ήμουν καμιά σεφ, θα ήταν παραγωγικό να σκέφτομαι συνέχεια το φαγητό! Όμως απέχω έτη φωτός από αυτό το επάγγελμα! :-p )

Έχω παρατηρήσει επίσης, ότι τις περισσότερες φορές τρώω λαίμαργα, λες και παραμονεύει κάποιος να μου φάει το φαγητό! Και αν φάει κάποιος απ' το πιάτο μου εκνευρίζομαι. Σαν να έχω κτητική σχέση με το φαγητό που είναι στο πιάτο μου! (Και να σημειώσω ότι σαν άνθρωπος γενικότερα δεν είμαι καθόλου τσιγκούνα!) Το σημαντικότερο που έχω παρατηρήσει, και είναι αυτό το οποίο με έχει προβληματίσει περισσότερο, είναι ότι τις περισσότερες φορές δεν ευχαριστιέμαι πραγματικά το φαγητό που τρώω. Μου αρέσουν πολύ οι γεύσεις και μου φτιάχνουν την διάθεση οι τροφές που τρώω (όπως έχω περιγράψει κατά καιρούς και στο Ημερολόγιο), όμως δεν  ε υ χ α ρ ι σ τ ι έ μ α ι  το φαγητό. (Είναι λίγο δύσκολο να το περιγράψω με λέξεις.)

Όλα αυτά που καταγράφω παραπάνω τα συνειδητοποίησα ολοκληρωμένα αυτές τις μέρες (με βοήθησε πολύ και μια κουβέντα που έκανα με ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο). Είχα κάποιες υποψίες εδώ και λίγους μήνες ότι η σχέση μου με το φαγητό δεν είναι και τόσο φυσιολογική, όμως αυτές τις μέρες "είδα" όλη την εικόνα (όπως συμβαίνει στους ανθρώπους μετά από κάποιο διάστημα που κάνουν ψυχοθεραπεία).

Δεν έχω υγιή σχέση με το φαγητό.
Ναι, άλλαξα τελείως την ποιότητα της διατροφής μου. Από άκρως επικίνδυνες σκουπιδο-τροφές, τώρα τρώω ποιοτικές και πολύ θρεπτικές τροφές! Αυτό είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα για το οποίο είμαι πραγματικά υπερήφανη! (Και ίσως είναι και ο λόγος που με τις ποσότητες που τρώω δεν παίρνω κιλά.)
Όμως η σχέση μου με το φαγητό δεν είναι υγιής. Όλα τα χαρακτηριστικά της διατροφικής μου συμπεριφοράς που ανέλυσα παραπάνω τα είχα και όταν έκανα παλαιότερα υπερφαγικά επεισόδια με σκουπιδο-τροφές και ήμουν για τα καλά μέσα στην συναισθηματική υπερφαγία.

Με δυο λόγια, το να βελτιώσουμε την ποιότητα της διατροφής μας και να χάσουμε τα παραπανίσια μας κιλά είναι κάτι πολύ σημαντικό και ευλογημένο. Όμως αυτό δεν λύνει πάντα το πρόβλημα της συναισθηματικής υπερφαγίας και της όποιας διατροφικής διαταραχής μπορεί να έχουμε. Όπως λέω πάντα, το πρόβλημα είναι βαθύτερο και εκεί χρειάζεται να στοχεύσουμε.

Και είναι απολύτως εφικτό το ν' απαλλαγούμε για πάντα από την διατροφική μας διαταραχή! Αυτό το πιστεύω ακράδαντα! Αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κάνουμε δουλειά μαζί του ώστε να φτάσουμε στην πηγή του προβλήματος και να την λύσουμε!

Νόμιζα ότι είχα απαλλαγεί από την συναισθηματική υπερφαγία. Τελικά συνειδητοποιώ ότι χρειάζεται κι άλλη δουλειά με τον εαυτό μου... να ψάξω βαθύτερα. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξη! Πιστεύω ότι σύντομα θα λύσω το πρόβλημα που μου γεννά την διατροφική μου διαταραχή και θ' αποκτήσω απολύτως υγιή σχέση με το φαγητό που θα κρατήσει για πάντα!

Προχωράω ακάθεκτη λοιπόν!

Ο λόγος που πήρα πολλά κιλά... http://diatrofis-imerologio.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html

:-)