Καλημέρα αγαπημένο Ημερολόγιο!
Από την μία έχω να σου ομολογήσω ότι την Παρασκευή το βράδυ (1-2 ώρες αφότου σου έγραψα) έκανα ένα μεγάλο υπερφαγικό που περιελάμβανε γραβιέρα, ντοματίνια, γιαούρτι με μέλι, παστέλι, χουρμάδες και άπειρους ξηρούς καρπούς. Ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό, αλλά δεν μπορούσα να το σταματήσω (ήταν αυτό το συναίσθημα που μας πιάνει όταν κάνουμε υπερφαγικό). Έφαγα τόσο που με πόνεσε η κοιλιά μου. Επίσης είχα λιγωθεί σε μεγάλο και αρκετά δυσάρεστο βαθμό από το μέλι, το παστέλι και κυρίως τους χουρμάδες. Κατάλαβα ότι αυτό ήταν άκρως αυτο-καταστροφικό και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα του το ξανακάνω!
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω ξανακάνει, και κυρίως, δεν μου έχει περάσει καν απ' το μυαλό να ξανακάνω υπερφαγικό! Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή και συνειδητοποιημένη! Αισθάνομαι ότι ίσως αυτό το τριήμερο υπερφαγικών να ήταν πολύ χρήσιμο ώστε να καταλάβω με άμεσο τρόπο ποιά σχέση είχα με την τροφή τους τελευταίους μήνες! Είναι αυτό που λένε και οι ψυχολόγοι: ένα φαινομενικό πισωγύρισμα στην διάρκεια της θεραπείας μας από κάτι, δεν είναι κακό! Ίσα-ίσα, πηγαίνει μπροστά την θεραπεία μας, γιατί μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πολλά πράγματα και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την οριστική θεραπεία πολύ πιο δυνατοί!
Με αυτό το υπερφαγικό έβγαλα πολύτιμα συμπεράσματα. Όλο αυτό θα μπορούσε αντί για βοηθητικό να ήταν καταστροφικό για μένα... να με έβαζε δηλαδή σε έναν καινούριο κύκλο υπερφαγικών και τελικά να γύριζα τελείως πίσω. Αυτό που με βοήθησε ώστε να λάβω τα χρήσιμα μαθήματα που είχε να μου προσφέρει αυτό το τριήμερο και να μην κάνω πραγματικό πισωγύρισμα, ήταν το γεγονός ότι δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει ενοχές! Φυσικά οι ενοχές πήγαν να κάνουν την εμφάνισή τους, όμως... έφαγαν πόρτα!! :-D Μετά το τέλος του τελευταίου (και μεγάλου) υπερφαγικού έκανα πολλές θετικές σκέψεις, ότι "Καλά έκανα και τα 'φαγα, τα 'φχαριστήθηκα!", "Δεν έκανα πισωγύρισμα, όλο αυτό έχει να μου διδάξει κάτι.", "Ποιά είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω από όλο αυτό;", "Δεν θέλω να κάνω ξανά κακό στον εαυτό μου.", και κυρίως, έκανα σκέψεις ότι με αγαπάω πάρα πολύ και ότι όλα θα πάνε καλά!
Αισθάνομαι ότι από το βράδυ της Παρασκευής, και συγκεκριμένα αφού έκανα τις θετικές μου σκέψεις, είμαι πολύ πιο δυνατή και αισιόδοξη! Και όσο περνάνε οι μέρες, νιώθω ότι έχω πιο φυσιολογική σχέση με το φαγητό!
Πιστεύω απόλυτα ότι όλα αυτά που έρχονται στην ζωή μας, όσο δύσκολα κι αν είναι, έρχονται για να μας διδάξουν κάτι. Εμείς επιλέγουμε το αν θα πάρουμε τα πολύτιμα μαθήματα από μια εμπειρία και θα πάμε μπροστά την ζωή μας, ή αν θα κλαίμε την μοίρα μας και θα κάνουμε βήματα πίσω. Είναι 100% δική μας επιλογή!
(Εσύ που διαβάζεις αυτήν την στιγμή αυτή την ανάρτηση, ποιόν δρόμο επιλέγεις;)
Να είμαστε όλοι καλά, να μας αγαπάμε πολύ και να πηγαίνουμε μπροστά τις ζωές μας!
:-)
Από την μία έχω να σου ομολογήσω ότι την Παρασκευή το βράδυ (1-2 ώρες αφότου σου έγραψα) έκανα ένα μεγάλο υπερφαγικό που περιελάμβανε γραβιέρα, ντοματίνια, γιαούρτι με μέλι, παστέλι, χουρμάδες και άπειρους ξηρούς καρπούς. Ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό, αλλά δεν μπορούσα να το σταματήσω (ήταν αυτό το συναίσθημα που μας πιάνει όταν κάνουμε υπερφαγικό). Έφαγα τόσο που με πόνεσε η κοιλιά μου. Επίσης είχα λιγωθεί σε μεγάλο και αρκετά δυσάρεστο βαθμό από το μέλι, το παστέλι και κυρίως τους χουρμάδες. Κατάλαβα ότι αυτό ήταν άκρως αυτο-καταστροφικό και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα του το ξανακάνω!
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω ξανακάνει, και κυρίως, δεν μου έχει περάσει καν απ' το μυαλό να ξανακάνω υπερφαγικό! Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή και συνειδητοποιημένη! Αισθάνομαι ότι ίσως αυτό το τριήμερο υπερφαγικών να ήταν πολύ χρήσιμο ώστε να καταλάβω με άμεσο τρόπο ποιά σχέση είχα με την τροφή τους τελευταίους μήνες! Είναι αυτό που λένε και οι ψυχολόγοι: ένα φαινομενικό πισωγύρισμα στην διάρκεια της θεραπείας μας από κάτι, δεν είναι κακό! Ίσα-ίσα, πηγαίνει μπροστά την θεραπεία μας, γιατί μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πολλά πράγματα και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την οριστική θεραπεία πολύ πιο δυνατοί!
Με αυτό το υπερφαγικό έβγαλα πολύτιμα συμπεράσματα. Όλο αυτό θα μπορούσε αντί για βοηθητικό να ήταν καταστροφικό για μένα... να με έβαζε δηλαδή σε έναν καινούριο κύκλο υπερφαγικών και τελικά να γύριζα τελείως πίσω. Αυτό που με βοήθησε ώστε να λάβω τα χρήσιμα μαθήματα που είχε να μου προσφέρει αυτό το τριήμερο και να μην κάνω πραγματικό πισωγύρισμα, ήταν το γεγονός ότι δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει ενοχές! Φυσικά οι ενοχές πήγαν να κάνουν την εμφάνισή τους, όμως... έφαγαν πόρτα!! :-D Μετά το τέλος του τελευταίου (και μεγάλου) υπερφαγικού έκανα πολλές θετικές σκέψεις, ότι "Καλά έκανα και τα 'φαγα, τα 'φχαριστήθηκα!", "Δεν έκανα πισωγύρισμα, όλο αυτό έχει να μου διδάξει κάτι.", "Ποιά είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω από όλο αυτό;", "Δεν θέλω να κάνω ξανά κακό στον εαυτό μου.", και κυρίως, έκανα σκέψεις ότι με αγαπάω πάρα πολύ και ότι όλα θα πάνε καλά!
Αισθάνομαι ότι από το βράδυ της Παρασκευής, και συγκεκριμένα αφού έκανα τις θετικές μου σκέψεις, είμαι πολύ πιο δυνατή και αισιόδοξη! Και όσο περνάνε οι μέρες, νιώθω ότι έχω πιο φυσιολογική σχέση με το φαγητό!
Πιστεύω απόλυτα ότι όλα αυτά που έρχονται στην ζωή μας, όσο δύσκολα κι αν είναι, έρχονται για να μας διδάξουν κάτι. Εμείς επιλέγουμε το αν θα πάρουμε τα πολύτιμα μαθήματα από μια εμπειρία και θα πάμε μπροστά την ζωή μας, ή αν θα κλαίμε την μοίρα μας και θα κάνουμε βήματα πίσω. Είναι 100% δική μας επιλογή!
(Εσύ που διαβάζεις αυτήν την στιγμή αυτή την ανάρτηση, ποιόν δρόμο επιλέγεις;)
Να είμαστε όλοι καλά, να μας αγαπάμε πολύ και να πηγαίνουμε μπροστά τις ζωές μας!
:-)
