...είπα να δώσω, γι' αυτό και μπήκα σήμερις εδώ.
Πριν 4 χρόνια ξεκίνησα το ταξίδι της απώλειας των κιλών μου και πριν 2 χρόνια άρχισα να τα ξαναπαίρνω πίσω. Σήμερα είμαι περίπου όσα κιλά ήμουν 4 χρόνια πριν.
Ζηλεύω την δύναμη που είχα τότε.
Μπορεί και τώρα να την έχω, αλλά είναι κρυμμένη κάτω από πολλά στρώματα λίπους.
Το λίπος μας κάνει νωθρούς και απαισιόδοξους.
Δεν μπορούσα ν' αποδεχτώ τις ατέλειες που είχα όταν αδυνάτισα.
Και αφού πάντα θα έχω κάποιου είδους ατέλειες, γιατί να τις αντιμετωπίζω νηφάλια;
Ας ξαναμπώ στον κόσμο των ναρκωτικών.
Ναι, τα σουβλάκια, οι πίτσες, οι σφολιάτες, τα ψωμοειδή, τα γλυκά είναι ναρκωτικά.
Είμαι ναρκωμένη.
Πάλι ζω τη ζωή μου σαν παθητικός θεατής.
Θα ήθελα να μπορέσω ν' αντέξω την νηφαλιότητα και να μ' αγαπήσω.
Ν' αγαπήσω και τις ατέλειές μου.
...
Πριν 4 χρόνια ξεκίνησα το ταξίδι της απώλειας των κιλών μου και πριν 2 χρόνια άρχισα να τα ξαναπαίρνω πίσω. Σήμερα είμαι περίπου όσα κιλά ήμουν 4 χρόνια πριν.
Ζηλεύω την δύναμη που είχα τότε.
Μπορεί και τώρα να την έχω, αλλά είναι κρυμμένη κάτω από πολλά στρώματα λίπους.
Το λίπος μας κάνει νωθρούς και απαισιόδοξους.
Δεν μπορούσα ν' αποδεχτώ τις ατέλειες που είχα όταν αδυνάτισα.
Και αφού πάντα θα έχω κάποιου είδους ατέλειες, γιατί να τις αντιμετωπίζω νηφάλια;
Ας ξαναμπώ στον κόσμο των ναρκωτικών.
Ναι, τα σουβλάκια, οι πίτσες, οι σφολιάτες, τα ψωμοειδή, τα γλυκά είναι ναρκωτικά.
Είμαι ναρκωμένη.
Πάλι ζω τη ζωή μου σαν παθητικός θεατής.
Θα ήθελα να μπορέσω ν' αντέξω την νηφαλιότητα και να μ' αγαπήσω.
Ν' αγαπήσω και τις ατέλειές μου.
...
Το ζούσα κι εγώ αυτό για δεκαετίες και διαβάζοντάς σε θυμήθηκα τον δικό μου Μεσαίωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι το έχουν ζήσει μπορούν να αντιληφθούν αυτή την αίσθηση αδυναμίας, βουβής λύπης κι αδιεξόδου.
Δεν έχω τι να σου πω για να ξεφύγεις από αυτό το σκοτάδι. Κι ούτε νομίζω ότι έχει νόημα οτιδήποτε.
Μόνον να γνωρίζεις ότι όσοι γνώρισαν την "Μαντζουράνα", έστω κι από τα κείμενα της, την αγαπούν και την εκτιμούν σε οποιαδήποτε κιλά και με οποιαδήποτε ψυχολογία.
Tassos67
Αγαπημένε μου Τάσο,
Διαγραφήπάντα τα σχόλιά σου έρχονται την κατάλληλη στιγμή και είναι βάλσαμο για μένα!
Σ' ευχαριστώ!
Μ' έχεις βοηθήσει απίστευτα στο παρελθόν!
Θα ήθελα να μάθω πώς είσαι.
Το e-mail μου είναι: imerologio.diatrofis@gmail.com
Το ηλεκτρ.ταχυδρ.μου είναι orionborned στο com του gmail. To γράφω έτσι για την αποφυγή των bots που καταγράφουν ηλεκ.διευθύνσεις.
ΔιαγραφήΤο παρακάτω ηχητικό μήνυμα προτίμησα να σου το στείλω με αυτό τον τρόπο παρά με το ηλεκ.ταχυδρ.όπου συνήθως απορρίπτομαι ως...spam.
https://drive.google.com/file/d/1kt43Cusdp6RfiLm17VkgQ_j4to_lZprw/view?usp=sharing
Ελένη, μην χάνεις το κουράγιο σου! Τάσο, ευχαριστούμε για το ελπιδοφόρο μήνυμα! START2!!
ΔιαγραφήΛες και το ξερα, μπηκα εδω σημερα μετα από καιρο. Και εγω παλευω ακόμα, τα κιλα πανε κ ξαναρχονται.. καταλαβαινω απόλυτα την ψυχολογια σου.. ματζουρανα, γιατι δεν πας σε ενα ψυχολογο/ εξειδικευμενο διατροφολογο η σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας; να βρεις εκει βοηθεια. Εχεις διαβασει τα βιβλια ' Διατροφικη νοημοσυνη' και 'thin positive' με βοηθησαν πολυ. Ειδικα το πρωτο εξηγει πολλα. Ευχομαι να βγεις καποια στιγμη απ αυτο το φαυλο κυκλο και να ξερεις ότι ήσουν εμπνευση όταν εγραφες εδω!
ΑπάντησηΔιαγραφήBaklavadaki
Υπέροχο Μπακλαβαδάκι μου,
Διαγραφήτί όμορφη συγκυρία να ξανασυναντηθούμε διαδικτυακώς!!
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και τις συμβουλές σου!
Ελπίζω να είσαι καλά!
Γειά σου Μαντζουράνα! Ναρκωμένη κι εδώ μιλάει.......Δεν ξέρω πως να ξεφύγω εδώ και πάρα πολλά χρόνια.....Είχα χάσει 30 κιλά πριν 6 χρόνια, έφτασα στα 68 και από τότε πήρα την ανηφόρα, έφτασα μέχρι τα 102!!!!! Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά είμαι σε απόγνωση....Όπως το πες, το λίπος μας κάνει νωθρούς και απαισιόδοξους!! Όσοι έχουμε συναίσθηση δηλαδή, γιατί υπάρχουν και οι αναίσθητοι, ξέρω μία περίπτωση.......Τι να πω, μακάρι να βρούμε το κουράγιο να τα χάσουμε και να βάλουμε πάλι σε play τη ζωή μας!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήRain
Αγαπημένη Rain,
Διαγραφήσε καταλαβαίνω απόλυτα!
Μακάρι να βρούμε το κουράγιο!
Μαντζουρανα μας, χαιρομαι που σε "διαβαζω" παλι κι ας φυγει σιγα σιγα η λυπη μας για τα πισωγυρισματα. Ειμαι 63 ετων τωρα, απο τα 94 ειχα φτασει 69, αλλα βρισκομαι δυο χρονια τωρα στα 75-76. Η κορη μου λεει να ειμαι ευχαριστημενη και να μην ζηταω υπερβολες. Εχω καταλαβει το λαθος μου. Οταν θελω μπακλαβαδακι, πρεπει να τρωω ενα, οχι ολο το ταψι. Μερικες φορες πειναω πολυ. Σκεφτομαι οτι δεν εχω φυλαξει τα "μεγαλα" μου ρουχα κι ουτε χρηματα για να αγορασω καινουρια σε μεγαλυτερο μεγεθος. Καθομαι σφιγμενη σαν ντολμαδακι και πινω καφε και νερο για να μην τρωω. Αυτο που με ειχε βοηθησει πολυ ηταν το περπατημα, πολλες ωρες περπατημα, κι αυτο θα ξανακανω τωρα που δροσισε ο καιρος. Με βοηθησες τοσο πολυ με τις φωτογραφιες απο τα γευματα κι εχασα 25 κιλα. Ξερω οτι δεν μπορω να βοηθησω. Ειναι αυτο το κλικ που συμβαινει στον καθενα μας και τοτε πρεπει να ορμησουμε. Θελω να μαθαινω νεα σου, οχι για κουτσομπολιο, αλλα γιατι εχω κορη και θελω ολες οι κορουλες να ειναι χαρουμενες. Τα κιλα δεν ειναι μυαλο και ψυχη. Εχεις και τα δυο. Ευχομαι να ελθει και το κλικ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την απώλεια των κιλών σου, δεν πειράζει που πήρες πίσω λίγα... Όντως το περπάτημα βοηθάει πολύ!
Να είσαι καλά!
βρε κοριτσι μου...γτ δεν καταλαβαινεις οτι τρωμε τις στεναχωριες και τα κενα μας; επισκεψου εναν ειδικο,σε καποιο δημοσιο φορεα(γτ ιδιωτικα ειναι πανακριβα) και ξεκινα ψυχοθεραπεια. Αν κανεις αναζητηση θα δεις οτι ολα ειναι ψυχολογικα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν διάβαζες λίγο το blog μου θα έβλεπες ότι όλα αυτά που αναφέρεις τα έχω αναλύσει διεξοδικά.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα, χαίρομαι που μπήκες να δώσεις ένα σημείο ζωής :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήτα βοήθεια σε παρακαλώ, είναι κρίμα να πάει χαμένη τόση προσπάθεια... Και δεν εννοώ σε σχέση με την απώλεια κιλών, εννοώ σε σχέση με την αγάπη προς τον εαυτό σου που είχες αρχίσει να τη δουλεύεις, αλλά σε πήγαν πίσω τα κιλά από ό,τι κατάλαβα.
Πάντως τα όσα κατάφερες συνεχίζουν να είναι εντυπωσιακά και σε θαυμάζω πολύ για όλο αυτό (όσα κιλά κι αν προστεθούν)
Σου στέλνω πολλές ευχές για δύναμη και δραστηριοποίηση!!
Σ ευχαριστώ για τις ευχές σου!
ΔιαγραφήΔεν μπόρεσα ν αποδεχτώ τον εαυτό μου ούτε αδύνατο.
Μακάρι να τα καταφέρω...
σκέφτηκε κανείς το αυτονόητο; ότι απλά γουστάρουμε τη γεύση; Εγώ δεν τρώω μόνο όταν είμαι στεναχωρημένη τρώω και όταν είμαι ευτυχισμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κόλλημα αυτό με το ψυχολόγο και ψυχολόγο, όχι δεν τρώμε όλοι τις στεναχώριες μας, τρώμε και γιατί μας ΑΡΕΣΕΙ η γεύση.
Χαίρομαι απίστευτα φιλενάδα που έκανες αισθητή την παρουσία σου!!Ακόμη πάμε στην Πόλη ;p
Είναι ωραία η γεύση, αλλά όταν τρώμε σε σημείο να μας πονάει το στομάχι μας, αυτό δεν είναι φυσιολογικό..
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ που μου έγραψες!
Θα ήταν τέλειο ένα ταξίδι..
Σημασία έχει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, όπως κι αν είσαι.Τα κιλά είναι απλά ένα νούμερο, τίποτα άλλο.Αυτοί που μας αγαπάνε, μας αγαπάνε γι` αυτό που είμαστε και μόνο.Κι εγώ πάλευα πολλά χρόνια με την διατροφή μου, και μετά κουράστηκα.Και κατάλαβα ότι άλλα πράγματα είναι σημαντικότερα στη ζωή.Χάρηκα που έμαθα νέα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη, γεια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε διαβάζω πολύ καιρό, από την αρχή σχεδόν της προσπάθειάς σου, την εποχή που είχα αρχίσει και γω τον δικό μου αγώνα. Είχα πει πολλές φορές να σου γράψω κάποιες σκέψεις, αλλά ούσα κλειστή ως χαρακτήρας το άφηνα. Νιώθω ότι τώρα που το αποφάσισα δεν έχει πλέον και πολύ μεγάλη σημασία, στο αφήνω, όμως, εδώ, ίσως κάποια στιγμή να θελήσεις να το διαβάσεις.
Απολογούμαι προκαταβολικά αν κάτι από αυτά που θα πω σε ενοχλήσει (σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόθεσή μου). Είμαι μάλλον αυστηρή και πολύ ειλικρινής (πρωτίστως με τον εαυτό μου) και στον γραπτό λόγο κάποια πράγματα είναι πιο εύκολο να εκληφθούν αλλιώς. Παρόλο που δεν με ξέρεις για να μπορείς να κρίνεις από μόνη σου, σε διαβεβαιώνω ότι ό, τι πω λέγεται καλή τη πίστει και με διάθεση να βοηθήσω.
Λοιπόοοοοον, Ελένη μου, πιστεύεις ότι υποφέρεις από συναισθηματική υπερφαγία. Δεν είμαι ειδική και δεν μπορώ να κρίνω. Αλλά θα ήθελα να σκεφτείς δύο πράγματα: α) Μήπως απλά έτσι έχεις συνηθίσει. Να τρως πολύ, να σου αρέσουν οι έντονες, ωραίες, λιπαρές γεύσεις και να τις αναζητάς και β) Την εποχή που αδυνάτιζες, που είχες πάρει φόρα, ήταν όλα καλά και όμορφα στη ζωή σου; Δεν υπήρχαν δυσκολίες και στεναχώριες; Γιατί δεν την έπεφτες στο φαΐ; Σκέψου δηλαδή, αν πρώτα τα παράτησες και μετά άρχισαν να σε κατακλύζουν και να σε κατατρώνε αρνητικά συναισθήματα.
Νομίζω (παρόλο που εσύ πιστεύεις το αντίθετο) ότι και τύψεις ένιωθες και ενοχές. Και κάπου μπλόκαρες και τα παράτησες και όσο δεν μπορούσες να ανακτήσεις τον έλεγχο τόσο πιο πολύ τα παρατούσες, τόσο πιο άσχημα ένιωθες και έψαχνες να τα παρατήσεις εντελώς. Γι’ αυτό και άφησες και το Ημερολόγιο, στην αρχή προσωρινά και μετά μόνιμα, γι’ αυτό και πίστεψες ότι οι καταγραφές δεν σε βοηθούν. Νομίζω έψαχνες να απαλλαγείς από το άγχος του Ημερολογίου και του αυτοελέγχου. Μπορεί όντως να μη σε βοηθούσε, εγώ άλλωστε δεν θα είχα ποτέ την υπομονή να κρατήσω Ημερολόγιο. Δεν έπρεπε όμως να το αντικαταστήσεις με μια άλλη μέθοδο; Διατροφολόγο αν το πρόβλημα ήταν οργανικό, εξειδικευμένο ψυχολόγο αν το πρόβλημα ήταν ψυχολογικό ή οποιαδήποτε άλλη μέθοδο έκρινες κατάλληλη για σένα.
Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε από μόνοι/μόνες μας. Ιδίως αν το πρόβλημα είναι ψυχολογικής φύσης. Δεν καταλαβαίνω γιατί αρνείσαι να ζητήσεις βοήθεια, αφού βλέπεις ότι είναι κάτι που δεν μπορείς από μόνη σου να διαχειριστείς. Στην περίπτωσή μου το πρόβλημα ήταν καθαρά οργανικό. Το πάλεψα μόνη μου και κάπου έφτασα, πισωγύρισα, πήγα σε 3 διατροφολόγους, πάλεψα ξανά και έφτασα κάπου… (ακολουθεί η συνέχεια)
Η συμβουλή μου, ως παθούσα, είναι να αντιμετωπίσεις την κατάσταση με ρεαλισμό και ειλικρίνεια. Πίστευες, π.χ., ότι η κάθε αύξηση του βάρους σου δεν ήταν πισωγύρισμα αλλά χρήσιμη εμπειρία. Γνώμη μου είναι να πεις ότι, εντάξει, μάλλον έκανα λάθος. Ίσως να είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στα δύο και να μην το αντιλήφθηκες ούτε εσύ, αλλά αναδρομικά δεν νομίζεις ότι κάθε αύξηση σε έφερνε πιο κοντά στο να πας πίσω εκεί που ήσουν το 2014;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστο παρελθόν πίσω σου και προσπάθησε (πολύ δύσκολο, το ξέρω) να πεις ότι τώρα αρχίζεις. Ο αγώνας με τα κιλά είναι συνεχής…Θέλει, κατά την άποψή μου, και να πιεστείς και να ζοριστείς και να καταπιεστείς. Ναι, θέλει να τρως συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένες ώρες, θέλει άμα ξεφύγεις για λίγο να μαζεύεις τον εαυτό σου όσο πιο σύντομα γίνεται και να επανέρχεσαι, θέλει πειθαρχία, θέλει και λίγο αυστηρότητα με τον εαυτό μας.
Πάλι γνώμη μου, προσπάθησε να διαχωρίσεις τα δύο φαγητό-αγάπη για τον εαυτό μου. Το δεύτερο είναι πολύ δύσκολο και μπορεί να μην το φτάσεις και ποτέ. Ούτε εγώ αγαπάω τον εαυτό μου και, κατ’ επέκταση δεν αφήνω και τους άλλους να με πλησιάσουν μήπως και αυτοί δεν με αγαπήσουν. Αν φάω, όμως, θα με αγαπήσω;! Μπα! Προσπάθησε να προβάλεις τη λογική σκέψη πάνω σε όλο αυτό. Αν πάλι πιστεύεις ότι είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο και αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου θα καταφεύγεις πάντα στο πολύ φαΐ, λύσε πρώτα αυτό με εξειδικευμένη και επαγγελματική βοήθεια.
Είπα πολλά και λίγο μπερδεμένα, αλλά ειλικρινά είναι κρίμα να ζεις σε αυτό τον φαύλο κύκλο και να μην βλέπεις το φως, ενώ υπάρχει. Ο αριθμός στη ζυγαριά, το σώμα, η χαλάρωση σίγουρα δεν είμαστε εμείς. Αν όμως πιστεύουμε ότι η εικόνα μας επίσης δεν είμαστε εμείς, δεν είναι καλύτερα να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε;
Εύχομαι να βρεις τη δύναμη, το θάρρος και το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσεις.
Σε φιλώ
Μαντζουράνα μας που είσαι; Είμαι ένα παλιό μέλος από το φόρουμ... Σε θυμήθηκα και θέλησα να δω τι κάνεις, αλλά δυστυχώς βλέπω πως δε μπαίνεις πια. Σου στέλνω τα φιλιά μου και ελπίζω να διαβάσουμε νέα σου σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, Τάσο, το ηχητικό μήνυμά σου μου έδωσε κουράγιο. Να 'σαι καλά!
Μαντζουρανα ηθελα να σου ευχηθω καλη χρονια κι ας ερχονται αποκριες. Ζησε απλα την ζωη σου και ξεχασε τα διατροφικα.Δεν ειναι εκει η αξια μας.Μονο την υγεια σου προσεχε. Ζυγιζω ακομη απο 71 εως 74 κιλα, τρωω ο,τι μου αρεσει αλλα προσεχω. Ισως καποτε φτασω τα 68 που θελω αλλα δεν υποφερω. Να εισαι παντα χαρουμενη. Σε σκεφτομαι παντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είσαι κορίτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου είχα στείλει email αλλά δεν μου απάντησες!ελπίζω να μη το πέρασες για spam!Είμαι η Νένα!!!
Κοριτσι τι κάνεις;;;Μας ελειψες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να είσαι καλά Ελένη μου. Σε παρακολουθούσα σε όλη σου την διαδρομή και μου έλειψε όταν σταμάτησες να γράφεις. Σου στέλνω τα φιλιά μου και την πιο θετική μου σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά έρχομαι να δω τι κάνεις Μαντζουράνα, αν έγραψες ξανά. Σε ξεχνάω όλο και περισσότερο με τα χρόνια, αλλά δε θέλω. Είναι κρίμα που δεν έχουμε νέα σου... Και εγώ ελπίζω να είσαι καλά από καρδιάς. Δώσε ένα σημάδι ζωής, τόσος καιρός πέρασε... ��
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου αγαπημένη μου Ματζουρανα , μπήκα κι εγώ να δω αν υπάρχει νέα ανάρτηση σου. Μου λείπεις , μου έδινες πολύ δύναμη τότε , σε παρακαλώ δώσε ένα σημείο ζωής σε εμάς που σε νοιαζόμαστε... Μας λείπεις πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά
Εβελίνα