Καλημέρα σε όλους και καλό μήνα να έχουμε!
Με βαθιά συγκίνηση και τρεμάμενη φωνή... εχμ, όχι φωνή, γραφή... σας ανακοινώνω ότι έχασα 100 ολάκερα γραμμάρια αυτόν τον μήνα! :-P
Η αγαπημένη ζυγαριά έδειξε 99,7 kg!
Πέρασα έναν δύσκολο διατροφικά μήνα, με πολλά υπερφαγικά.
Έφτασα να είμαι και 101,5 kg.
Συνειδητοποίησα όμως το εξής: όσο επέτρεπα το άγχος να με κατακλύζει, όσο ανησυχούσα συνεχώς για πράγματα της καθημερινότητας, τόσο κατέφευγα στο φαγητό για να με "ξεκουράσει" και να με "καλμάρει".
Πριν μερικές μέρες, είπα στον εαυτό μου το εξής: "Μην αγχώνεσαι! Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Η ζωή είναι μικρή για να σπαταληθεί σε άγχη και αγωνίες. Ό,τι δύσκολο έρθει, θα το αντιμετωπίσω εκείνη την στιγμή με όση περισσότερη ψυχραιμία γίνεται. Δεν χρειάζεται ν' ανησυχώ προκαταβολικά."
Και για κάποιον περίεργο λόγο, όλο αυτό λειτούργησε!
Έβαλα ως πρώτη προτεραιότητα τον εαυτό μου και μετά όλες τις υποχρεώσεις της ζωής...
Αυτό το "δεν αγχώνομαι για τίποτα" ήταν σωτήριο για μένα!
Είμαι αισιόδοξη για όλα τα όμορφα που θα έρθουν και είμαι αισιόδοξη για όλους εσάς που διαβάζετε το blog και κάνετε την δική σας προσπάθεια!
Υ/Γ: Ζητώ συγνώμη που δεν είμαι ενεργή στο blog και στο facebook... Αυτό το διάστημα είναι γεμάτο με δραστηριότητες και δεν προλαβαίνω ν' αφοσιωθώ εδώ. Ωστόσο, πάντα σας σκέφτομαι με αγάπη, πάντα παίρνω δύναμη από εσάς και πάντα εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά και να πετυχαίνετε τους στόχους σας!
:-)
(Όποιος μένει στην Αθήνα, ή θα έρθει για επίσκεψη και θα ήθελε να βρεθούμε για να γνωριστούμε και να δώσουμε δύναμη ο ένας στον άλλον, ας μου στείλει mail στο imerologio.diatrofis@gmail.com να το κανονίσουμε!)
Με βαθιά συγκίνηση και τρεμάμενη φωνή... εχμ, όχι φωνή, γραφή... σας ανακοινώνω ότι έχασα 100 ολάκερα γραμμάρια αυτόν τον μήνα! :-P
Η αγαπημένη ζυγαριά έδειξε 99,7 kg!
Πέρασα έναν δύσκολο διατροφικά μήνα, με πολλά υπερφαγικά.
Έφτασα να είμαι και 101,5 kg.
Συνειδητοποίησα όμως το εξής: όσο επέτρεπα το άγχος να με κατακλύζει, όσο ανησυχούσα συνεχώς για πράγματα της καθημερινότητας, τόσο κατέφευγα στο φαγητό για να με "ξεκουράσει" και να με "καλμάρει".
Πριν μερικές μέρες, είπα στον εαυτό μου το εξής: "Μην αγχώνεσαι! Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Η ζωή είναι μικρή για να σπαταληθεί σε άγχη και αγωνίες. Ό,τι δύσκολο έρθει, θα το αντιμετωπίσω εκείνη την στιγμή με όση περισσότερη ψυχραιμία γίνεται. Δεν χρειάζεται ν' ανησυχώ προκαταβολικά."
Και για κάποιον περίεργο λόγο, όλο αυτό λειτούργησε!
Έβαλα ως πρώτη προτεραιότητα τον εαυτό μου και μετά όλες τις υποχρεώσεις της ζωής...
Αυτό το "δεν αγχώνομαι για τίποτα" ήταν σωτήριο για μένα!
Είμαι αισιόδοξη για όλα τα όμορφα που θα έρθουν και είμαι αισιόδοξη για όλους εσάς που διαβάζετε το blog και κάνετε την δική σας προσπάθεια!
Υ/Γ: Ζητώ συγνώμη που δεν είμαι ενεργή στο blog και στο facebook... Αυτό το διάστημα είναι γεμάτο με δραστηριότητες και δεν προλαβαίνω ν' αφοσιωθώ εδώ. Ωστόσο, πάντα σας σκέφτομαι με αγάπη, πάντα παίρνω δύναμη από εσάς και πάντα εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά και να πετυχαίνετε τους στόχους σας!
:-)
(Όποιος μένει στην Αθήνα, ή θα έρθει για επίσκεψη και θα ήθελε να βρεθούμε για να γνωριστούμε και να δώσουμε δύναμη ο ένας στον άλλον, ας μου στείλει mail στο imerologio.diatrofis@gmail.com να το κανονίσουμε!)
Αχ Ματζουράνα μου ποσό χαιρομαι που βρίσκω νεα σου! Πάντα σε σκεφτομαι, εισαι πολυ ξεχωριστή στην καρδιά μου. Χάρης εςενα άλλαξε η σχεση μου με το φαγητό και αυτο δεν το ξεχνώ. Με βοήθησες να πιστέψω οτι μπορώ να το κανω που μεχρι τα 37 μου χρονια δεν είχα πιστέψει πριν. Οτι μπορώ να το κανω μόνη μου, μεσα μου ειναι η λύση και οτι ειναι θέμα φροντίδας κι οχι στέρησης . Ξερεις ηταν ενα τεράστιο κλικ αυτο μεσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός αυτού ειναι και θέμα υγείας , δεν ειμαστε άτρωτοι ούτε έχουμε κανένα συμβόλαιο οτι θα έχουμε πάντα την υγεια μας . Ξερεις το σοβαρό προβλημα με την υγεια μου και ξερεις τι λεω; δεν φοβάμαι! Ξερεις γιατι; γιατι στην πραγματικότητα τα ποσοστά ειναι σαν να φοβάμαι μην με χτυπήσει κανένα αμάξι! Ε τότε να φοβάμαι κι αν θα πέσει ενα αεροπλάνο στο κεφάλι μου! Δεν βγάζει πουθενα αυτο! Τωρα εχω εστιάσει στα ομορφα , σε οτι αγαπω και οτι θελω να κανω. Κι ετσι η ζωη μου γινεται όλο και καλύτερη. Γιατι μην ξεχνάς , " αν δεν κοιτάς εκει που θες να πας, θα πας εκει που κοιτας"Λοιπόν εγω συνεχίζω απο σημερα την φροντίδα μου και σε καλώ να πορευτούμε παρέα . Θα ειναι μεγαλη χαρα και συνάμα να σ εχω κοντα μου. Πολλα φιλια απο γερμανια