Καλησπέρα αγαπημένο Ημερολόγιο!
Σήμερα έφαγα...
πρωί -> 250 γρ γιαούρτι (πρόβειο, πλήρες), 7 δαμάσκηνα αποξηραμένα (μουλιασμένα σε νερό όλη νύχτα).
νωρίς το μεσημέρι -> 1 κομμάτι τυρί γκούντα (30 γρ), 2 κομμάτια λάχανο ωμό.
μεσημέρι -> 2 πιάτα βραστά λαχανικά σούπα, 1 μεγάλο κομμάτι τυρί γκούντα (65 γρ).
απόγευμα -> 1 πιάτο ξινό ρόδι, 2 κεσεδάκια γιαούρτι (αγελαδινό 2%), 1 κ.σ. μέλι, (μετά από 1 ώρα: ) 100 γρ από το μίγμα φουντούκια-χουρμάδες, ακόμη 1 κεσεδάκι γιαούρτι (αγελαδινό 2%).
Τόσα γαλακτοκομικά που έφαγα σήμερα... ούτε η μικρή Ολλανδέζα να 'μουν! :-P
(Προσπαθώ να κάνω λίγο χιούμορ μπας και μου φτιάξει λίγο η διάθεση, γιατί αυτή την στιγμή είμαι πραγματικά πολύ στεναχωρημενη.)
Το απόγευμα έκανα υπερφαγικό. Την ώρα που το έκανα ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό. Κι όμως δεν έκανα τίποτα για να το σταματήσω. Το ότι έφαγα ποιοτικές τροφές ίσως να μου το έκανε πιο εύκολο το να κάνω υπερφαγικό. Σκεφτόμουν "Σιγά, τί πειράζει να φάω λίγο γιαούρτι ακόμα;". Αυτό είναι μεγάλη παγίδα! Γιατί ουσιαστικά έκανα υπερφαγικό χωρίς να προβάλλω καμία αντίσταση! Δεν ήταν οργανική πείνα, ήταν καθαρά συναισθηματική και γνωρίζω ακριβώς ποιά συναισθήματα με οδήγησαν στο σημερινό υπερφαγικό. (Δεν έχει νόημα να τ' αναλύσω λεπτομερώς.) Αυτό που πραγματικά με θυμώνει και με στεναχωρεί είναι ότι δεν έκανα απολύτως τίποτα για να διαχειριστώ αυτά τα συναισθήματα. Απλά αφέθηκα να με παρασύρουν και βρήκα παρηγοριά σ' αυτό που έβρισκα και παλαιότερα: το φαγητό. Δηλαδή παρέδωσα την σημερινή μάχη με την συναισθηματική υπερφαγία χωρίς να παλέψω καν! Νιώθω θυμωμένη, στεναχωρημένη, απογοητευμένη. :-(
Τέλος πάντων, θα την βρω και πάλι την αισιοδοξία μου (ελπίζω), και μακάρι αύριο να είναι μια καινούρια, αισιόδοξη μέρα, που θα με κάνει να νιώθω πιο δυνατή!
Να είμαστε όλοι καλά!
:-)
Σαν σήμερα, πέρυσι είχα φάει... Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014 .
Σήμερα έφαγα...
πρωί -> 250 γρ γιαούρτι (πρόβειο, πλήρες), 7 δαμάσκηνα αποξηραμένα (μουλιασμένα σε νερό όλη νύχτα).
νωρίς το μεσημέρι -> 1 κομμάτι τυρί γκούντα (30 γρ), 2 κομμάτια λάχανο ωμό.
μεσημέρι -> 2 πιάτα βραστά λαχανικά σούπα, 1 μεγάλο κομμάτι τυρί γκούντα (65 γρ).
απόγευμα -> 1 πιάτο ξινό ρόδι, 2 κεσεδάκια γιαούρτι (αγελαδινό 2%), 1 κ.σ. μέλι, (μετά από 1 ώρα: ) 100 γρ από το μίγμα φουντούκια-χουρμάδες, ακόμη 1 κεσεδάκι γιαούρτι (αγελαδινό 2%).
Τόσα γαλακτοκομικά που έφαγα σήμερα... ούτε η μικρή Ολλανδέζα να 'μουν! :-P
(Προσπαθώ να κάνω λίγο χιούμορ μπας και μου φτιάξει λίγο η διάθεση, γιατί αυτή την στιγμή είμαι πραγματικά πολύ στεναχωρημενη.)
Το απόγευμα έκανα υπερφαγικό. Την ώρα που το έκανα ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό. Κι όμως δεν έκανα τίποτα για να το σταματήσω. Το ότι έφαγα ποιοτικές τροφές ίσως να μου το έκανε πιο εύκολο το να κάνω υπερφαγικό. Σκεφτόμουν "Σιγά, τί πειράζει να φάω λίγο γιαούρτι ακόμα;". Αυτό είναι μεγάλη παγίδα! Γιατί ουσιαστικά έκανα υπερφαγικό χωρίς να προβάλλω καμία αντίσταση! Δεν ήταν οργανική πείνα, ήταν καθαρά συναισθηματική και γνωρίζω ακριβώς ποιά συναισθήματα με οδήγησαν στο σημερινό υπερφαγικό. (Δεν έχει νόημα να τ' αναλύσω λεπτομερώς.) Αυτό που πραγματικά με θυμώνει και με στεναχωρεί είναι ότι δεν έκανα απολύτως τίποτα για να διαχειριστώ αυτά τα συναισθήματα. Απλά αφέθηκα να με παρασύρουν και βρήκα παρηγοριά σ' αυτό που έβρισκα και παλαιότερα: το φαγητό. Δηλαδή παρέδωσα την σημερινή μάχη με την συναισθηματική υπερφαγία χωρίς να παλέψω καν! Νιώθω θυμωμένη, στεναχωρημένη, απογοητευμένη. :-(
Τέλος πάντων, θα την βρω και πάλι την αισιοδοξία μου (ελπίζω), και μακάρι αύριο να είναι μια καινούρια, αισιόδοξη μέρα, που θα με κάνει να νιώθω πιο δυνατή!
Να είμαστε όλοι καλά!
:-)
Σαν σήμερα, πέρυσι είχα φάει... Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014 .
Μηπως δεν ειναι υπερφαγικο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εξηγησω κατι, να μου πεις αν ειναι πανω-κατω αυτο που σου συμβαινει.
Γενικα να ξερεις οτι εμεις οι γυναικες, που εχουμε τα οιστρογονα, χανουμε δυσκολα λογω αυτου. Τα οιστρογονα συνεργαζονται με το σωματικο λιπος για να παραγει τις ορμονες που συμβαλουν στον κυκλο μας.
Απο τη αρχη του κυκλου, στις μερες ωορρηξιών , στη αναμονη πιθανης εγκυμοσυνης και μετα ξανα στη αρχη του κυκλου εαν αυτο δεν συμβει.
Δε ξερω αν νωθεις οτι παρατρως γενικα, δεν εχω ξεφυλλισει ακομα το μπλοκ σου, αλλά για σκεψου λιγο, μηπως ειναι κοντα στη μεση του κυκλου;
αν ναι, ειναι εντελως φυσιολογικο. Και εγω το εχω, αν οχι καθε μηνα, καθε παραλλο μηνα. Το σωμα ετοιμαζεται για πιθανοτητα, μηηηηηηηπως και μεινεις εγκυος, οποτε 'ζηταει' για να εχει εφοδια. Μολις δει οτι δεν.. αρχιζει ο κυκλος, κοβεται η ορεξη, 'ξεφουσκωνει' το λιπος και τοτε βλεπουμε τη πραγματικη μας απωλεια βαρους, και ισως να δεις και κατι τρελα νουμερα ωρες ωρες, π.χ να παιρνεις 1 κιλο, να χανεις 3, να παιρνεις μισο κιλο, να χανεις 2, κ.ο.κ.
Στην ουσια δε τα 'παιρνεις' αυτα τα κιλα, απλα εισαι πρησμενη απο τις φυσιολογικες λειτουργιες των ορμονων.
Προσωπικα, μονο μια εβδομαδα το μηνα βλεπω αν πηρα ή αν εχασα,
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά σ' ευχαριστώ για το μήνυμά σου! Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που δίνεις... όντως έχω παρατηρήσει και εγώ ότι η πραγματική απώλεια φαίνεται για ένα μικρό διάστημα του μήνα συνήθως.
Όμως σήμερα έκανα κανονικό υπερφαγικό. Όταν είμαι στις ιδιαίτερες μέρες του μήνα και είναι οργανική η πείνα, την νιώθω όλη την ημέρα και έτσι τρώω παραπάνω σε κάθε γεύμα και περνάει. Και δεν με ανησυχεί αυτό. Σήμερα όμως, ενώ ήμουν μια χαρά πρωί-μεσημέρι, το απόγευμα στρεσαρίστηκα πολύ με κάτι και μετά από κάποια ώρα μ' έπιασε αυτή η πείνα. Ήταν σίγουρα συναισθηματική. :-(
Όπως περιγράφω και εδώ... http://diatrofis-imerologio.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html , χρειάζεται να βρω μια ισορροπία στις ποσότητες που τρώω και στην γενικότερη σχέση μου με το φαγητό.
Είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρω!
Σ' ευχαριστώ για το μήνυμά σου... πάντα με βοηθάνε τέτοιου είδους χρήσιμες πληροφορίες!
:-)