Καλησπέρα αγαπημένο Ημερολόγιο!
Σήμερα έφαγα...
πρωί -> 2 πορτοκάλια, (1 ώρα αργότερα: ) 1 πιάτο αρακά με καρότα, 3 αυγά βραστά.
νωρίς το μεσημέρι -> σχεδόν 1 χούφτα ανάμικτους ξηρούς καρπούς (δεν τους φωτογράφισα).
μεσημέρι -> 1 μπωλ σαλάτα (με: μαρούλι, ρόκα, μαϊντανό, λάδι και λεμόνι).
από τις 18:00 μέχρι τις 20:20 -> 1 μπωλ σαλάτα (με: μαρούλι, ρόκα, μαϊντανό, σέλινο και 1 μικρό μήλο), 2 πιάτα αρακά με καρότα + λάδι (το 1 από τα δύο πιάτα το έβαλα στο μούλτι και βγήκε ένας ωραιότατος πουρές!), 1 μπάρα (με: αποξηραμένα σύκα, καρύδια, σουσάμι και τσίπουρο), 7 μακαντέμια, 1 κ.γλ. μέλι, 1 μεγάλο ξινόμηλο, 50 γρ αμύγδαλα ωμά (και μουλιασμένα σε νερό για μερικές ώρες).
από τις 21:30 μέχρι αργά το βράδυ -> 4 παστέλια, αρκετά κάσιους, αρκετά φυστίκια Αιγίνης, 1 χούφτα μακαντέμια.
Σήμερα αγόρασα πάλι το τωρινό "ναρκωτικό μου": παστέλια και ξηρούς καρπούς. (Αυτήν την φορά δεν πήρα αποξηραμένα φρούτα λόγω των κοιλιακών διαταραχών που μου είχαν προκαλέσει οι τόνοι αποξηραμένων σύκων που καταβρόχθισα την τελευταία φορά! :-P ) Την ώρα που τα αγόρασα σκεφτόμουν ότι θα τα τρώω λίγα-λίγα. Πίστεψα ότι μπορώ να έχω την ισορροπία που είχα τους καλοκαιρινούς μήνες (που αγόραζα μεγάλη ποσότητα ξηρών καρπών και τους έτρωγα λίγους-λίγους σε διάστημα αρκετών εβδομάδων).
Όπως είναι εμφανές από τις παραπάνω εικόνες, δεν την είχα αυτήν την ισορροπία!
Μετά που τα έφαγα μπήκα σε βαθιά θλίψη, και για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό ένιωσα
ακριβώς όπως ένιωθα για χρόνια (όταν κατέφευγα στα σκουπιδο-φαγητά και ένιωθα σχεδόν πάντα θλίψη, ότι όλα είναι μάταια, ότι είμαι ανίκανη για το οτιδήποτε και άλλα τέτοια "όμορφα").
Σκέφτηκα να μην τα βάλω αυτά που έφαγα σήμερα και να σταματήσω για πάντα το Ημερολόγιο. Μου πέρασαν πολλές σκέψεις παραίτησης. Σκεφτόμουν ότι δεν έχει νόημα πια, αφού "απέτυχα".
Μου ήρθαν στο μυαλό όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που μου είπαν ότι τους βοήθησα να ξεκινήσουν και οι ίδιοι μια προσπάθεια φροντίδας του εαυτού τους και απώλειας των παραπανίσιων τους κιλών. Αισθανόμουν ότι με αυτά μου τα υπερφαγικά τους "απογοήτευσα". Φοβήθηκα ότι ίσως συνέβαλα ώστε κάποιοι από αυτούς να "χάσουν τις ελπίδες τους" και ένιωσα ενοχές. Επίσης δεν ήθελα ν' αντικρίσω τους φίλους και τους συγγενείς που παρακολουθούν το ημερολόγιο, γιατί ίσως να με κοιτούσαν με λύπηση ή ν' άρχιζαν συζητήσεις τύπου "τί μπορεί να φταίει και ξανάρχισα να τρώω πολύ" ή "τί μπορώ να βελτιώσω στην διατροφή μου για να μην έχω υπερφαγικά επεισόδια". Συζητήσεις που -παρόλη την καλή διάθεση αυτών που θα τις ξεκινούσαν- δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα και πιθανόν να με βύθιζαν περισσότερο στην θλίψη.
Ξέρω τί φταίει για όλο αυτό το φαινομενικό πισωγύρισμα. Είναι θέματα άλυτα από παλιά, τα οποία γνωρίζω -θεωρητικά- πώς θα πρέπει να τα προσεγγίσω ώστε να ελευθερωθώ από αυτά, αλλά συνέχεια αναβάλλω να το κάνω. Επίσης είναι και η ανασφάλεια που νιώθω γενικότερα αυτήν την περίοδο. Το πρόβλημα με το φαγητό δεν ξεκίνησε αυτές τις μέρες με τα υπερφαγικά. Έχει ξεκινήσει εδώ και πολλούς μήνες, όπου άρχισα να τρώω αφύσικα μεγάλες ποσότητες τροφής και γενικά δεν είχα υγιή σχέση με το φαγητό (το εντοπίζω εδώ ->
Έχω Υγιή Σχέση με το Φαγητό; πολύ πριν ξεκινήσω τα υπερφαγικά αυτής της περιόδου). Απλά τώρα, μην έχοντας δουλειά και δραστηριότητες μέσα στην μέρα μου, όλο αυτό "βγήκε στην επιφάνεια" και τα συμπτώματά του έγιναν εντονότερα.
Για να διαχειριστώ προς το παρόν αυτήν την κατάσταση σκοπεύω το επόμενο διάστημα να βάλω αρκετές δραστηριότητες στην καθημερινότητά μου. Επίσης μάλλον τις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσω να δουλεύω (επιτέλους! - φτου μη το ματιάσω!), κάτι που θα με βοηθήσει πολύ γενικότερα. Και πάλι όμως, χρειάζεται να το πάρω απόφαση ν' ακουμπήσω τα άλυτα θέματά μου και να τα λύσω, γιατί μόνο τότε θα έχω πετύχει την οριστική μου θεραπεία.
Ευτυχώς βρήκα την χαμένη μου αισιοδοξία! Συνεχίζω κανονικά το Ημερολόγιο και όλα πάνε καλά!
:-)
Σαν σήμερα, πέρυσι είχα φάει...
Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015 .
