Καλημέρα αγαπημένο Ημερολόγιο!
Από την μία έχω να σου ομολογήσω ότι την Παρασκευή το βράδυ (1-2 ώρες αφότου σου έγραψα) έκανα ένα μεγάλο υπερφαγικό που περιελάμβανε γραβιέρα, ντοματίνια, γιαούρτι με μέλι, παστέλι, χουρμάδες και άπειρους ξηρούς καρπούς. Ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό, αλλά δεν μπορούσα να το σταματήσω (ήταν αυτό το συναίσθημα που μας πιάνει όταν κάνουμε υπερφαγικό). Έφαγα τόσο που με πόνεσε η κοιλιά μου. Επίσης είχα λιγωθεί σε μεγάλο και αρκετά δυσάρεστο βαθμό από το μέλι, το παστέλι και κυρίως τους χουρμάδες. Κατάλαβα ότι αυτό ήταν άκρως αυτο-καταστροφικό και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα του το ξανακάνω!
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω ξανακάνει, και κυρίως, δεν μου έχει περάσει καν απ' το μυαλό να ξανακάνω υπερφαγικό! Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή και συνειδητοποιημένη! Αισθάνομαι ότι ίσως αυτό το τριήμερο υπερφαγικών να ήταν πολύ χρήσιμο ώστε να καταλάβω με άμεσο τρόπο ποιά σχέση είχα με την τροφή τους τελευταίους μήνες! Είναι αυτό που λένε και οι ψυχολόγοι: ένα φαινομενικό πισωγύρισμα στην διάρκεια της θεραπείας μας από κάτι, δεν είναι κακό! Ίσα-ίσα, πηγαίνει μπροστά την θεραπεία μας, γιατί μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πολλά πράγματα και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την οριστική θεραπεία πολύ πιο δυνατοί!
Με αυτό το υπερφαγικό έβγαλα πολύτιμα συμπεράσματα. Όλο αυτό θα μπορούσε αντί για βοηθητικό να ήταν καταστροφικό για μένα... να με έβαζε δηλαδή σε έναν καινούριο κύκλο υπερφαγικών και τελικά να γύριζα τελείως πίσω. Αυτό που με βοήθησε ώστε να λάβω τα χρήσιμα μαθήματα που είχε να μου προσφέρει αυτό το τριήμερο και να μην κάνω πραγματικό πισωγύρισμα, ήταν το γεγονός ότι δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει ενοχές! Φυσικά οι ενοχές πήγαν να κάνουν την εμφάνισή τους, όμως... έφαγαν πόρτα!! :-D Μετά το τέλος του τελευταίου (και μεγάλου) υπερφαγικού έκανα πολλές θετικές σκέψεις, ότι "Καλά έκανα και τα 'φαγα, τα 'φχαριστήθηκα!", "Δεν έκανα πισωγύρισμα, όλο αυτό έχει να μου διδάξει κάτι.", "Ποιά είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω από όλο αυτό;", "Δεν θέλω να κάνω ξανά κακό στον εαυτό μου.", και κυρίως, έκανα σκέψεις ότι με αγαπάω πάρα πολύ και ότι όλα θα πάνε καλά!
Αισθάνομαι ότι από το βράδυ της Παρασκευής, και συγκεκριμένα αφού έκανα τις θετικές μου σκέψεις, είμαι πολύ πιο δυνατή και αισιόδοξη! Και όσο περνάνε οι μέρες, νιώθω ότι έχω πιο φυσιολογική σχέση με το φαγητό!
Πιστεύω απόλυτα ότι όλα αυτά που έρχονται στην ζωή μας, όσο δύσκολα κι αν είναι, έρχονται για να μας διδάξουν κάτι. Εμείς επιλέγουμε το αν θα πάρουμε τα πολύτιμα μαθήματα από μια εμπειρία και θα πάμε μπροστά την ζωή μας, ή αν θα κλαίμε την μοίρα μας και θα κάνουμε βήματα πίσω. Είναι 100% δική μας επιλογή!
(Εσύ που διαβάζεις αυτήν την στιγμή αυτή την ανάρτηση, ποιόν δρόμο επιλέγεις;)
Να είμαστε όλοι καλά, να μας αγαπάμε πολύ και να πηγαίνουμε μπροστά τις ζωές μας!
:-)
Από την μία έχω να σου ομολογήσω ότι την Παρασκευή το βράδυ (1-2 ώρες αφότου σου έγραψα) έκανα ένα μεγάλο υπερφαγικό που περιελάμβανε γραβιέρα, ντοματίνια, γιαούρτι με μέλι, παστέλι, χουρμάδες και άπειρους ξηρούς καρπούς. Ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη ότι έκανα υπερφαγικό, αλλά δεν μπορούσα να το σταματήσω (ήταν αυτό το συναίσθημα που μας πιάνει όταν κάνουμε υπερφαγικό). Έφαγα τόσο που με πόνεσε η κοιλιά μου. Επίσης είχα λιγωθεί σε μεγάλο και αρκετά δυσάρεστο βαθμό από το μέλι, το παστέλι και κυρίως τους χουρμάδες. Κατάλαβα ότι αυτό ήταν άκρως αυτο-καταστροφικό και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα του το ξανακάνω!
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω ξανακάνει, και κυρίως, δεν μου έχει περάσει καν απ' το μυαλό να ξανακάνω υπερφαγικό! Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή και συνειδητοποιημένη! Αισθάνομαι ότι ίσως αυτό το τριήμερο υπερφαγικών να ήταν πολύ χρήσιμο ώστε να καταλάβω με άμεσο τρόπο ποιά σχέση είχα με την τροφή τους τελευταίους μήνες! Είναι αυτό που λένε και οι ψυχολόγοι: ένα φαινομενικό πισωγύρισμα στην διάρκεια της θεραπείας μας από κάτι, δεν είναι κακό! Ίσα-ίσα, πηγαίνει μπροστά την θεραπεία μας, γιατί μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πολλά πράγματα και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την οριστική θεραπεία πολύ πιο δυνατοί!
Με αυτό το υπερφαγικό έβγαλα πολύτιμα συμπεράσματα. Όλο αυτό θα μπορούσε αντί για βοηθητικό να ήταν καταστροφικό για μένα... να με έβαζε δηλαδή σε έναν καινούριο κύκλο υπερφαγικών και τελικά να γύριζα τελείως πίσω. Αυτό που με βοήθησε ώστε να λάβω τα χρήσιμα μαθήματα που είχε να μου προσφέρει αυτό το τριήμερο και να μην κάνω πραγματικό πισωγύρισμα, ήταν το γεγονός ότι δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει ενοχές! Φυσικά οι ενοχές πήγαν να κάνουν την εμφάνισή τους, όμως... έφαγαν πόρτα!! :-D Μετά το τέλος του τελευταίου (και μεγάλου) υπερφαγικού έκανα πολλές θετικές σκέψεις, ότι "Καλά έκανα και τα 'φαγα, τα 'φχαριστήθηκα!", "Δεν έκανα πισωγύρισμα, όλο αυτό έχει να μου διδάξει κάτι.", "Ποιά είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω από όλο αυτό;", "Δεν θέλω να κάνω ξανά κακό στον εαυτό μου.", και κυρίως, έκανα σκέψεις ότι με αγαπάω πάρα πολύ και ότι όλα θα πάνε καλά!
Αισθάνομαι ότι από το βράδυ της Παρασκευής, και συγκεκριμένα αφού έκανα τις θετικές μου σκέψεις, είμαι πολύ πιο δυνατή και αισιόδοξη! Και όσο περνάνε οι μέρες, νιώθω ότι έχω πιο φυσιολογική σχέση με το φαγητό!
Πιστεύω απόλυτα ότι όλα αυτά που έρχονται στην ζωή μας, όσο δύσκολα κι αν είναι, έρχονται για να μας διδάξουν κάτι. Εμείς επιλέγουμε το αν θα πάρουμε τα πολύτιμα μαθήματα από μια εμπειρία και θα πάμε μπροστά την ζωή μας, ή αν θα κλαίμε την μοίρα μας και θα κάνουμε βήματα πίσω. Είναι 100% δική μας επιλογή!
(Εσύ που διαβάζεις αυτήν την στιγμή αυτή την ανάρτηση, ποιόν δρόμο επιλέγεις;)
Να είμαστε όλοι καλά, να μας αγαπάμε πολύ και να πηγαίνουμε μπροστά τις ζωές μας!
:-)
Παρακολουθώ το ημερολόγιό σου σιωπηλά,καιρό τώρα..Μ'έβαλες όμως με την ευθεία ερώτησή σου στο τρυπάκι να θέλω να σου απαντήσω :) Εάν λπν,με ρωτούσες ένα χρόνο πριν,σίγουρα θα επέλεγα το 2ο μονοπάτι..αυτό της αυτοκαταστροφής,της αυτοτιμωρίας και των ενοχών! Τώρα όμως χωρίς δισταγμό φροντίζω να επιλέγω το 1ο..δεν τα καταφέρνω πάντα,γιατί άλλωστε έτσι είναι η ζωή..άλλοτε τα γεγονότα μας βρίσκουν σε πλεονεκτική θέση και άλλοτε τελείως αποδυναμωμένους και εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να φανούμε δυνατοί,να παλέψουμε και να θυμόμαστε πως πάντα υπάρχει η επόμενη ημέρα!!! Τέλος,θέλω να σου δώσω πολλά συγχαρητήρια για το αποτέλεσμα και την μέχρι τώρα προσπάθεια..είσαι αξιέπαινη και έχεις τεράστια δύναμη μυαλού και ψυχής!!! Είμαι ομοιοπαθούσα (28 χρονών κ από 117 κιλά,έφθασα τα 80 με υγιεινή διατροφή και "κατεβαίνω" ) και καταλαβαίνω απόλυτα το διαρκή αγώνα που δίνεις..διαβάζω τις σκέψεις σου,τις ανησυχίες σου κ ταυτίζομαι! Συνέχισε την πολύ καλή πορεία σου,γιατί έχεις ως ανταμοιβή μια καινούρια και πιο ποιοτική ζωή! Με εκτίμηση, Ιωάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ιωάννα!
ΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι πόσο με συγκίνησε και πόση δύναμη μου έδωσε το μήνυμά σου για να συνεχίσω! Σ' ευχαριστώ πραγματικά πολύ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια! Πολλά και θερμά συγχαρητήρια, όχι μόνο για την μεγάλη απώλεια κιλών που έχεις καταφέρει, αλλά και για την υιοθέτηση υγιεινής διατροφής και αισιόδοξης στάσης απέναντι στα πράγματα! Είναι πολύ σημαντικό να βγάλουμε από την ζωή μας τις ενοχές και την αυτοκαταστροφική διάθεση!
Είναι επίσης πολύ βοηθητικό να μαθαίνουμε ότι έχουμε συνοδοιπόρους στην πορεία μας προς την οριστική μας θεραπεία! Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες! Θα χαρώ να ξαναμιλήσουμε! Καλή συνέχεια σου εύχομαι και να σε αγαπάς!
Ελένη
:-)
"Να με αγαπώ!"..πόσο μα πόσο όμορφη κουβέντα είναι και ποοόσα θετικά συναισθήματα ξυπνά! Με το που τη διάβασα,αμέσως έσκασα χαμόγελο :) Προσπαθώ..δεν τα έχω καταφέρει ολοκληρωτικά!Είναι πολύ δύσκολο και σκληρό πολλές φορές να γίνεσαι παρατηρητής του ίδιου σου του εαυτού.. Απαιτεί πολλή δουλειά, συνειδητότητα και ειλικρίνεια!
ΔιαγραφήΌσο για συνοδοιπόρους σ'αυτό το ταξίδι δεν έχω..με βρίσκει απολύτως μόνη! Οι φίλοι μου ήταν κ εξακολουθούν να είναι της άποψης πως όλα είναι στο μυαλό κ πως εάν "ράψεις" το στόμα,όλα δια μαγείας λύνονται! Έχουμε κάνει συζητήσεις επί συζητήσεων κ γνώμη δεν αλλάζουν..Τέλος πάντων! Εγώ χαίρομαι πραγματικά,όταν διαβάζω νέα σου..είναι σα να συμπάσχω! Προσπάθησε να μην το βάζεις κάτω,ακόμα κ όταν τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως εσύ θα ήθελες..άλλωστε η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας..με τα πάνω και τα κάτω της!!!
Με εκτίμηση,Ιωάννα
Καλησπέρα Ιωάννα!
ΔιαγραφήΚαι εγώ είμαι στην προσπάθεια να με αγαπήσω! Η ολοκληρωτική αγάπη για τον εαυτό μας απαιτεί πολύ δουλειά για να επιτευχθεί, γιατί από μικροί έχουμε μάθει μόνο να τον κατακρίνουμε, να τον τιμωρούμε και να τον καταστρέφουμε. Όμως είναι σίγουρο ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Μην στεναχωριέσαι που δεν σε καταλαβαίνουν οι φίλοι σου σε αυτόν τον τομέα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας δεν μπορούν (ή δεν είναι έτοιμοι ακόμα) να καταλάβουν τί σημαίνει αγάπη για τον εαυτό και τί είναι η αυτογνωσία. Ας μην τους κρίνουμε... και εμείς κάποτε είχαμε άγνοια!
Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται να μένω αισιόδοξη στις δυσκολίες της ζωής! Κάποιες φορές απογοητεύομαι ή ακόμα και απελπίζομαι πολύ εύκολα. Καλό θα είναι να μην χάνω το κουράγιο μου.
Χάρηκα πολύ που μου έγραψες! Θα χαρώ να ξαναμιλήσουμε! Να γίνουμε συνοδοιπόροι, έστω και διαδικτυακοί! :-D
Να είσαι καλά!
:-)
Εισαι αξιεπαινη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι μονο επειδη εχασες κιλα, αλλα επειδη μεσω του θεματος που εχεις με τη διατροφη, μπηκες στο ταξιδι της αυτογνωσιας. Λιγοι μπαινουν σε αυτο το δρομο. Μοιραζεις τη γνωση σου και μας χαριζεις τα βιωματα απο αυτο το ταξιδι, που δοκιμαζεσαι, περνας δυσκολιες, αυτοαναλυεσαι, ομως μαθαινεις.. Κ στο τελος αυτου του ταξιδιου, θα βγεις σοφοτερη και θα δεις, θα εισαι επιτελους ευτυχισμενη. Το οξυγονο που θα εισπνεεις, δε θα σου χαριζει μονο ζωη. Θα σου χαριζει ελευθερια.Ενα τετοι δρομο διαβηκα και εγω πριν χρονια, που ειχε να κανει και εμενα με εξαρτηση. Καλη συνεχεια στο ταξιδι σου και να μη ξεχνας οτι αξιζεις... :-)
Καλησπέρα Brilliant!
ΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι πόσο με βοηθάς με αυτά που μου γράφεις! Το μήνυμά σου μου δίνει πολλή δύναμη και με γεμίζει αισιοδοξία για την συνέχεια! Σ' ευχαριστώ πραγματικά!
Πολύ σωστά εντοπίζεις ότι μαζί με την βελτίωση της διατροφής μου, έχω μπει και στο ταξίδι της αυτογνωσίας (προσπαθώ τουλάχιστον!). Πιστεύω ότι είναι χάσιμο χρόνου το να προσπαθούμε ν' απαλλαγούμε από έναν εθισμό χωρίς ν' ασχοληθούμε με την πηγή απ' όπου προέρχεται ο εθισμός αυτός. Η αυτογνωσία είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην οριστική μας θεραπεία!
Θερμά συγχαρητήρια που κατάφερες και περπάτησες αυτόν τον δρόμο με επιτυχία και απαλλάχτηκες από τον δικό σου εθισμό! Ελπίζω και εγώ να φτάσω εκεί σύντομα!
Να είσαι καλά!
Ελένη
:-)
Μην ανησυχείς καθόλου είσαι σε καλό δρόμο και αυτό το λέω γιατί βλέπω ότι το ψάχνεις το όλο θέμα της διατροφής. Τελικά κατάλαβα το εξής. Για να χάσει κανείς βάρος πρέπει να σκεφτεί όχι λίγο αλλά πολύ. Και αυτή η σκέψη να μην σταματήσει καθόλου το μυαλό θα πρέπει να είναι σε συνεχή εγρήγορση. Εσύ σκέφτεσαι και αυτή η σκέψη θα σου γίνει τρόπος ζωής.εγω πόσο δρόμο έχω ακόμα. ....το σκέφτομαι και πελ αγώνων. Θα πρέπει πάντως πριν ανοίξει κάνεις το στόμα του για να φάει να το σκεφτεί πολύ. ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Όντως χρειάζεται να σκεφτόμαστε αρκετά ώστε να εντοπίζουμε την συναισθηματική υπερφαγία και να αντιμετωπίζουμε τις πηγές που μας την προκαλούν. Όμως μην φτάσουμε και στο άλλο άκρο να σκεφτόμαστε συνέχεια και να μας γίνει εμμονή όλο αυτό! Ούτε αυτό είναι φυσιολογικό! Χρειάζεται να είμαστε σε εγρήγορση, αλλά χωρίς άγχος! Μην πελαγώνεις! Όλα καλά θα πάνε! Με θετική σκέψη και πίστη στον εαυτό μας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα!
Να είσαι καλά και να σε αγαπάς πολύ! Και όλα θα φτιάξουν!
:-)