Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

1η μέρα χωρίς εσένα.

Γεια σου αγαπημένο Ημερολόγιο!

Σου είπα σταματάω τις καταγραφές, όμως αυτό που έγινε σήμερα, δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ μαζί σου.

Έκανα βαρβάτα υπερφαγικά. Και όχι μόνο αυτό, πήρα και σοκολάτες. Ναι, τ' ομολογώ. Έφαγα πολύ μεγάλη ποσότητα από σοκολάτες. Και παρ' ότι μου ερχόταν να κάνω εμετό από την λιγωμάρα, συνέχιζα να τις τρώω. (Τελικά το να τ' ομολογώ όλο αυτό είναι πιο δύσκολο απ' ότι φανταζόμουν.)
Με χάλασαν τόσο πολύ που ειλικρινά δεν θέλω να ξαναδώ σοκολάτα στην ζωή μου.
Δεν έφαγα μόνο αυτά όμως. Έφαγα και μπάρες, και για βραδινό έφαγα 3 (!) μπριζόλες με πάρα πολλά αμύγδαλα.

Πονούσε η κοιλιά μου πολύ. Ξάπλωσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα πριν λίγο (γύρω στις 2 τα ξημερώματα)... η κοιλιά μου εξακολουθεί να πονάει και έχω πολύ έντονη τάση για εμετό. Διψάω πολύ, όμως αποφεύγω να πιω νερό γιατί φοβάμαι μην κάνω εμετό. Το αίσθημα που έχω είναι πολύ δυσάρεστο. Δεν περιγράφεται με λόγια.

Της έκανα κακό της Ελενίτσας, γι' ακόμη μία φορά. Παρόλο που ξέρω θεωρητικά πόσο σημαντικό είναι ν' αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον φροντίζουμε, παρόλο που αυτό σε γενικές γραμμές το εφάρμοζα για πολύ καιρό, σήμερα (αλλά και γενικά το τελευταίο διάστημα) μου συμπεριφέρθηκα πολύ άσχημα.

Σήμερα μου είπαν "Τελικά δεν θα σε χρειαστούμε." από την δουλειά που μου είχαν πει ότι με θέλουν σίγουρα από αρχές Γενάρη. Ίσως ήταν η αφορμή για τα υπερφαγικά, γιατί μετά που το έμαθα αυτό πήγα και πήρα σοκολάτες. Θα βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι σταμάτησα τις καταγραφές, γιατί μάλλον μέσα μου ένιωσα πιο "ελεύθερη" να ξεσπάσω.

Καλά, αυτά που έχω δει τους τελευταίους μήνες στην αναζήτησή μου για δουλειά, θα μπορούσαν άνετα να γίνουν ταινία! Από το να κάνω απλήρωτα "δοκιμαστικά" για μέρες και να μου λένε "Τελικά δεν θα σε χρειαστούμε.", μέχρι να μου λένε -εμμέσως πλην σαφώς- ότι για να πάρω την δουλειά θα πρέπει να "κάνω παρέα" στο αφεντικό και σε κάποιους πελάτες της εταιρείας (!!!). Υπάρχει πολύ εκμετάλλευση και πολύ βρωμιά εκεί έξω. Πάντα υπήρχε, αλλά τώρα με την κρίση έχουν ξεπεράσει κάθε φαντασία!

Τέλος πάντων, δεν απογοητεύομαι και δεν χάνω τις ελπίδες μου. Είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα βρω δουλειά πολύ σύντομα, ο κόσμος να χαλάσει! Αυτό που με προβληματίζει είναι τα υπερφαγικά. Και γι' αυτά όμως, βαθιά μέσα μου είμαι αισιόδοξη... πιστεύω ότι όχι μόνο θα σταματήσουν σύντομα, αλλά θα μου διδάξουν και πολλά πράγματα!

Πάω να πιω ένα χαμομήλι να ηρεμίσει η στομάχα μου!

Να 'μαστε όλοι καλά!

Καληνύχτα!

:-)

6 σχόλια:

  1. Καλημέρα Ελένη μου! Καλά κάνεις και δεν υποτιμάς το τέρας της συναισθηματικής υπερφαγίας, αυτό το πανταχού παρόν, σε κάθε μας δυσκολία, απογοήτευση, πόνο. Για μένα, η στροφή σου προς την καταγραφή συναισθημάτων περισσότερο από τροφών είναι σοφή, σίγουρα σε βοηθάει να καταγράφεις τι τρως αλλά , όπως και εσύ είπες, λειτούργησε και ως ένα είδος μπαμπούλα για να αποφεύγεις τα υπερφαγικά. Στο ξαναείπα, θεωρώ αυτή σου την φάση την πιο ζόρικη και πραγματικά σου εύχομαι να βρεις τον τρόπο να την διαχειριστείς γιατί η πορεία σου έδειξε ότι είσαι μαχήτρια πρώτης γραμμής και όχι στρατιώτης "γραφείου". Έκανες πράξη την απόφασή σου, τώρα "μάθε" και "άκου" τι σε σπρώχνει στα υπερφαγικά και βρες αντιπερισπασμούς και τρόπο διαχείρισης, μακάρι να το ήξερα το μυστικό και να στο έλεγα αλλά δυστυχώς, ούτε για μένα δεν ξέρω , στα τυφλά πάμε όλοι οι συμπάσχοντες και πειραματιζόμαστε με τους εαυτούς μας για να δούμε τι δουλεύει και τι όχι... Είμαι εδώ όμως για κουβέντα και στήριξη, όποτε θέλεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώτα μου!
      Πόσο με βοηθάει κάθε σου μήνυμα, δεν μπορείς να φανταστείς! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Καταλαβαίνεις 100% σε τί φάση βρίσκομαι!

      Η φράση σου "η καταγραφή των τροφών λειτούργησε ως ένα είδος μπαμπούλα για ν' αποφεύγεις τα υπερφαγικά", περιγράφει ακριβώς αυτό που αισθάνομαι!! Και είναι και ο λόγος που σταμάτησα τις καταγραφές. Δεν είναι εκεί η ουσία (πια). Ήταν βέβαια απολύτως χρήσιμες το προηγούμενο διάστημα και με βοήθησαν να χάσω όλο αυτό το παραπανίσιο λίπος μου, όμως πλέον είμαι σε άλλη φάση. Όντως είναι η πιο ζόρικη αυτή η φάση, αλλά είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά τελικά!

      Μένει να πειραματιστώ με τον εαυτό μου όπως λες!

      Θέλω να ξέρεις ότι αποτελείς παράδειγμα και έμπνευση για μένα!

      Σ' ευχαριστώ για την διάθεσή σου να με βοηθήσεις!

      Να είσαι καλά!

      :-)

      Διαγραφή
  2. Μαντζουρανα σου επισυναπτω ενα link. Διαβαζω τα παλια σου posts στην ενοτητα << Ενας χρονος και 5 μηνες>> και προτεινω να τα διαβασεις κι εσυ να χαμογελασεις και να θυμηθεις. Τον ιδιο μπαμπουλα πολεμας παντα. Μην τον φοβασαι. Αρκει να συνεχισεις. Ξεκουρασου λιγο. Σκεψου καποιον που σε αγαπαει, καποιους που εσυ αγαπας και τον εαυτο σου. Γεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηρώ μου σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το μήνυμά σου και για το ενδιαφέρον σου!
      Μου δίνεις πολύ δύναμη!
      Φυσικά θα συνεχίσω! Μέχρι το τέλος!
      Και όλα θα πάνε καλά! Για όλους μας!
      ;-)

      Διαγραφή
  3. Σε θαυμάζω για ακομα εναν λόγο. Για την ειλικρίνεια σου.
    Προσωπικά συνεχώς δικαιολογώ τον εαυτό μου και ζηλεύω που μπορεις μα πεις την αλήθεια.Η συνειδητοποιηση ειναι η μισή λύση .Keep going κούκλα μου Παει ο γάιδαρος , η ουρά έμεινε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εβελίνα μου, τα καλά σου λόγια πραγματικά με κάνουν και αισθάνομαι υπέροχα κάθε φορά που τα διαβάζω! Δεν ξέρω πώς να σ' ευχαριστήσω!

      Έχοντας περάσει πολλά χρόνια βάζοντας πράγματα "κάτω απ' το χαλί" και έχοντας τις δικαιολογίες πάντα αγκαζέ, κατάλαβα ότι όλ' αυτά οδηγούν πάντα στην καταστροφή. Και έτσι, αποφάσισα να προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής. Και βλέπω ότι βοηθάει πάρα πολύ! Δεν τα καταφέρνω πάντα βέβαια, αλλά το προσπαθώ!

      Κι εσύ πιστεύω, με αυτήν την διαδικασία φροντίδας που έχεις βάλει τον εαυτό σου, αρχίζεις και βλέπεις την αλήθεια κατάματα! Αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει τό τί συμβαίνει ακόμα, πολύ σύντομα θα το καταφέρεις, είμαι σίγουρη γι' αυτό!

      Θα τα καταφέρουμε! Το 'χουμε!

      ;-)

      Διαγραφή